مصرف گرایی چیست؟

«من می‌خرم، پس هستم» شعار فرهنگ مصرف گرایی یا Consumerism است.

مصرف گرایی یک مفهوم اقتصادی اجتماعی است که خرید کالاها و خدمات را به هر میزان بیشتر تشویق می‌کند.

بسیاری شروع این اصطلاح را از طریق تورستن وبلن می‌دانند.

وبلن اقتصاددان و جامعه‌شناس آمریکایی و از رهبران نهادگرایی است که در نظریه خود، «نظریه‌ی طبقه‌ی مرفه»، به معرفی عبارت «مصرف متظاهرانه» می‌پردازد.

البته این نظریه تنها یک بُعد از مصرف گرایی است. در ادامه مطلب همراه بنیانا باشید 

فضای مجازی روز به روز جذابیت خود را از دست می‌دهد. امروزه جریان جدیدی ایجاد شده و طی آن تعداد زیادی از افراد از فضای مجازی کناره گیری می‌کنند.

خوب فکر کنید؛ آیا وقت این نرسیده که برای لذت بردن بیش تر از زندگی، احساس رضایت و خوشبختی، خود را به این موج جدید بسپاریم؟

احساس نیاز به پسندیده شدن در فضای مجازی؟! اما واقعا چرا؟ آیا تا به حال به این مساله فکر کرده اید؟ چرا به پسندیده شدن از جانب دیگران این قدر نیاز داریم؟

آیا متوجه می‌شوید که احساسات انسانی ما آرام آرام در حال نابودی هستند؟ امروزه تنها دغدغه ما این است که دائما در حال خوشگذرانی ظاهری ، حضور بی وقفه در مکان‌های جدید و خوردن غذاها دیده شویم.

رهبر معظم انقلاب اسلامی همانگونه که با نامه‌ای ۹ ماده‌ای برای اجرای برجام شروطی را قید کردند، بعد از خروج دولت ایالات متحده از برجام نیز برای استمرار برجام با اروپایی‌ها شروطی را قید کردند که امروز بعد از گذشت نزدیک به ۹ ماه از خروج ایالات متحده امریکا از برجام هیچ کدام عملیاتی نشده است.

«در دنیای امروزی تحصیلات و سوادآموزی از نان شب هم واجب‌تر است و اکثر مسئولان کشورهای توسعه‌یافته یا در حال توسعه تمام سعی خود را دارند تا بی‌سوادی را در جامعه خود از بین برده یا کاهش دهند.

پس اکثر انسان‌های امروزی افرادی باسواد با تحصیلات عالیه هستند، اما با پیشرفت تکنولوژی و تغییراتی که در سبک زندگی امروزی رخ داده دیگر سواد دانشگاهی داشتن کافی نیست و مدارک دانشگاهی دیگر ملاک باسوادی افراد نیست.

در دنیای امروزی برای باسواد بودن باید سوادهای دیگری داشته باشیم تا بتوانیم باسواد به معنای کاربردی آن شناخته شویم. سوادهایی که برای یک زندگی بهتر، دانستن آن‌ها ضروری و لازم است.

همه افراد جامعه به خصوص والدین برای تربیت بهتر فرزندان خود باید سواد زندگی را داشته باشند و اگر بی‌سواد باشند قطعاً در برخورد با فرزندان خود دچار مشکلاتی می‌شوند، اما ظاهراً تنها مکانی که می‌تواند این نوع سواد را آموزش دهد مدارس هستند.

بی‌تردید آموزش صحیح هر نوع سوادی باید در مکان درست آن صورت گیرد، اما آیا نظام آموزش و پرورش ما که در بسیاری از جهات می‌لنگد آمادگی آموزش این سوادهای جدید را دارد؟ آیا اولیا و مربیان مدارس خود افرادی باسواد هستند یا خیر؟»

محمدصادق دهنادی دکترای مدیریت رسانه و مدرس کارگاه‌های سبک زندگی با بیان عبارات فوق، در گفت‌وگو با ما به طرح و بررسی انواع لازم سواد در زندگی امروزی پرداخته است. ماحصل نظرات و دیدگاه‌های این کارشناس را می‌خوانید.

دختر خردسال یکی از اقوام نزدیکم که هنوز دوساله هم نشده چهره بسیار زیبا و معصوم و خیره‌کننده‌ای دارد. چهره این کودک کاملاً شبیه همان بچه‌های موبور چشم‌آبی است که عکس کارت پستالی آن‌ها را در همه جا می‌بینیم، به همان زیبایی است.

به خاطر حضور شبکه‌های مجازی به خصوص اینستاگرام ما هم هر چند وقت یک بار چهره زیبای این دختر خردسال را در حالت‌ها و موقعیت‌های مختلف می‌بینیم.

مادر این دختر زیبا می‌گفت: «یک روز یک پیام در دایرکت (بخش چت خصوصی اینستاگرام) از یک فرد غریبه دریافت کردم که برایم خیلی عجیب بود. این فرد غریبه به من پیشنهاد پول در قبال استفاده از تصویر دخترم در تبلیغات داده بود. در واقع پیشنهاد مدلینگ برای دخترم بود.

خیلی صریح و قاطع جواب منفی خودم را به این فرد غریبه اعلام کردم. برایم خیلی عجیب بود که چطور این غریبه می‌تواند عکس‌های صفحه من را ببیند در حالی‌که صفحه من برای بازدید افراد غریبه بسته است و چطور به خودش این اجازه را می‌دهد که چنین پیشنهادی به من بدهد؟ مگر دختر من وسیله‌ای برای فروش کالاست؟ احساس ناامنی به من دست داد.