شهادت جانسوز دهمین پیشوای هدایت حضرت امام علی‌النقی(ع) را تسلیت می‌گوییم.
کور باد چشمی که نتواند پاکی را ببیند….
خاموش باد دهانی که نتواند از پاکی بگوید…
و مرده باد کسی که بخواهد دشمن پاکی شود…
و نقی یعنی پاک …
تقدیم به کسی که تازه اندکی شناختمش و دوست دارم بیشتر از او بدانم، تقدیم به هادی آل عبا. تقدیم به امام نقی (علیه‌السلام)
شهادت امام نقی (علیه‌السلام) بر عموم شیعیان جهان تسلیت باد…
سوژه روز شبکه افسران : شهادت امام علی النقی علیه السلام
مداحی حاج محمود کریمی برای سال 92 شهادت امام نقی (علیه‌السلام)
مرثیه شهادت امام هادی (ع) با نوای حاج عباس حیدرزاده از میان برنامه های جدید رادیو سراسری معارف
سخنان منتشر نشده رهبر انقلاب درباره امام علی النقی (ع)
این سخنان در سی‌ام مردادماه سال 1383 و پس از مراسم روضه‌خوانی به مناسبت شهادت حضرت امام علی النقی علیه‌السلام بیان شده است.
* بسم‌الله‌الرّحمن‌الرّحیم
بالاخره در نبرد بین امام هادی (علیه‌السّلام) و خلفایی که در زمان ایشان بودند، آن کس که ظاهراً و باطناً پیروز شد، حضرت هادی (علیه‌السّلام) بود؛ این باید در همه‌ی بیانات و اظهارات ما مورد نظر باشد.
در زمان امامت آن بزرگوار شش خلیفه، یکی پس از دیگری، آمدند و به درک واصل شدند. آخرین نفر آن‌ها، «معتز» بود که حضرت را شهید کرد و خودش هم به فاصله‌ی کوتاهی مُرد. این خلفا غالباً با ذلت مردند؛ یکی به دست پسرش کشته شد، دیگری به دست برادرزاده‌اش و به همین ترتیب بنی‌عباس تارومار شدند؛ به عکسِ شیعه. شیعه در دوران حضرت هادی و حضرت عسگری (علیهماالسّلام) و در آن شدت عمل روزبه‌روز وسعت پیدا کرد؛ قوی‌تر شد.
حضرت هادی (علیه‌السّلام) چهل و دو سال عمر کردند که بیست سالش را در سامرا بودند؛ آن‌جا مزرعه داشتند و در آن شهر کار و زندگی می‌کردند. سامرا در واقع مثل یک پادگان بود و آن را معتصم ساخت تا غلامان ترکِ نزدیک به خود را – با ترکهای خودمان؛ ترکهای آذربایجان و سایر نقاط اشتباه نشود – که از ترکستان و سمرقند و از همین منطقه‌ی مغولستان و آسیای شرقی آورده بود، در سامرا نگه دارد. این عده چون تازه اسلام آورده بودند، ائمه و مؤمنان را نمی‌شناختند و از اسلام سر در نمی‌آوردند. به همین دلیل، مزاحم مردم می‌شدند و با عربها – مردم بغداد – اختلاف پیدا کردند. در همین شهر سامرا عده‌ی قابل توجهی از بزرگان شیعه در زمان امام هادی (علیه‌السّلام) جمع شدند و حضرت توانست آن‌ها را اداره کند و به وسیله‌ی آن‌ها پیام امامت را به سرتاسر دنیای اسلام – با نامه‌نگاری و… – برساند. این شبکه‌های شیعه در قم، خراسان، ری، مدینه، یمن و در مناطق دوردست و در همه‌ی اقطار دنیا را همین عده توانستند رواج بدهند و روزبه‌روز تعداد افرادی را که مؤمن به این مکتب هستند، زیادتر کنند. امام هادی همه‌ی این کارها را در زیر برق شمشیر تیز و خونریز همان شش خلیفه و علی‌رغم آن‌ها انجام داده است. حدیث معروفی درباره‌ی وفات حضرت هادی (علیه‌السّلام) هست که از عبارت آن معلوم می‌شود که عده‌ی قابل توجهی از شیعیان در سامرا جمع شده بودند؛ به‌گونه‌ای که دستگاه خلافت هم آن‌ها را نمی‌شناخت؛ چون اگر می‌شناخت، همه‌شان را تارومار می‌کرد؛ اما این عده چون شبکه‌ی قوی‌ای به‌وجود آورده بودند، دستگاه خلافت نمی‌توانست به آن‌ها دسترسی پیدا کند.
یک روزِ مجاهدت این بزرگوارها – ائمه (علیهم‌السّلام) – به قدر سالها اثر می‌گذاشت؛ یک روز از زندگی مبارک اینها مثل جماعتی که سالها کار کنند، در جامعه اثر می‌گذاشت. این بزرگواران دین را همین‌طور حفظ کردند، والّا دینی که در رأسش متوکل و معتز و معتصم و مأمون باشد و علمایش اشخاصی باشند مثل یحیی‌بن‌اکثم که با آن‌که عالم دستگاه بودند، خودشان از فساق و فجار درجه یکِ علنی بودند، اصلاً نباید بماند؛ باید همان روزها بکل کلکِ آن کنده می‌شد؛ تمام می‌شد. این مجاهدت و تلاش ائمه (علیهم‌السّلام) نه فقط تشیع بلکه قرآن، اسلام و معارف دینی را حفظ کرد؛ این است خاصیت بندگان خالص و مخلص و اولیای خدا. اگر اسلام انسانهای کمربسته نداشت، نمی‌توانست بعد از هزار و دویست، سیصد سال تازه زنده شود و بیداری اسلامی به‌وجود بیاید؛ باید یواش یواش از بین می‌رفت. اگر اسلام کسانی را نداشت که بعد از پیغمبر این معارف عظیم را در ذهن تاریخ بشری و در تاریخ اسلامی نهادینه کنند، باید از بین می‌رفت؛ تمام می‌شد و اصلاً هیچ چیزش نمی‌ماند؛ اگر هم می‌ماند، از معارف چیزی باقی نمی‌ماند؛ مثل مسیحیت و یهودیتی که حالا از معارف اصلی‌شان تقریباً هیچ‌چیز باقی نمانده است. این‌که قرآن سالم بماند، حدیث نبوی بماند، این همه احکام و معارف بماند و معارف اسلامی بعد از هزار سال بتواند در رأس معارف بشری خودش را نشان دهد، کار طبیعی نبود؛ کار غیرطبیعی بود که با مجاهدت انجام گرفت. البته در راه این کار بزرگ، کتک‌خوردن، زندان‌رفتن و کشته‌شدن هم هست، که اینها برای این بزرگوارها چیزی نبود.
ائمه‌ی ما در طول این دویست‌وپنجاه سال امامت – از روز رحلت نبی مکرم اسلام (صلّی‌اللَه‌علیه‌وآله) تا روز وفات حضرت عسکری، دویست‌وپنجاه سال است – خیلی زجر کشیدند، کشته شدند، مظلوم واقع شدند و جا هم دارد برایشان گریه کنیم؛ مظلومیت‌شان دلها و عواطف را به خود متوجه کرده است؛ اما این مظلومها غلبه کردند؛ هم مقطعی غلبه کردند، هم در مجموع و در طول زمان.
والسّلام علیکم و رحمةالله برکاته
منبع:khamenei.ir
#هادی #naghi #امام_نقی #imamnaghi #علی_النقی #امام_نقی #imam_naghi #شهادت
زیارت جامعه کبیره یادگاری امام هادی(ع) است/ مداومت علما در قرائت زیارت جامعه کبیره
به گزارش خبرگزاری مهر، حجت‌الاسلام والمسلمین کاظم صدیقی، امام جمعه موقت تهران در برنامه باران که شب گذشته به مناسبت شهادت امام هادی(ع) از شبکه قرآن و معارف سیما بر روی آنتن رسانه ملی رفت بیان داشت: خداوند بعضی از انبیاء را در کودکی به نبوت منصوب می‌کرد تا روشن شود که مسئله نبوت اکتسابی نیست بعضی امامان هم در کودکی به امامت منصوب می‌شدند.
وی اظهار داشت: اولین امامی که کودک بود و به ولایت منصوب شد امام محمدتقی(ع) بود و دومین امام نیز که در کودکی به امامت منصوب شدند امام هادی النقی(ع) بود که در ۸ سالگی پدرشان به شهادت رسیدند و آن زمان بود که به امامت منصوب شدند.
حجت‌الاسلام صدیقی در ادامه سخنانش گفت: وقتی امام محمدتقی(ع) در بغداد به شهادت رسیدند امام هادی(ع) در مدینه بودند اما اطرافیان امام دیدند که امام هادی(ع) گریه می‌کنند و اشک می‌ریزند وقتی دلیلش را از امام پرسیدند فرمودند در خودم عالمی را دیدم که قبلاً نداشتم و این همان عالم ارتباط امام با خداوند و آغاز امامت ایشان بود.
حجت‌الاسلام کاظمی صدیقی افزود: رمز به امامت رسیدن بعضی امامان در کودکی هدایت بشر است زیرا با این موضوع دل مومنان قرص و برای معاندین هم اتمام حجت خواهد شد و این به این خاطر است که همگی یقین می‌کنند که این موضوع در دست غیب است و امام(ع) بلندگوی خداوند است.
وی با بیان این که زمان امام هادی(ع) از نظر جو سیاسی خفقان ترین زمان‌ها بود تصریح کرد: متوکل عباسی خباثت و رذالتش کم از یزید و ابن زیاد نداشت به گونه‌ای که اگر کسی نام فرزندش را علی می‌گذاشت خانه را بر سرش خراب می‌کرد امام هادی در این فضای خفقان کشتی دین را از این پیچ خطرناک به خوبی عبور داد.
وی ادامه داد: امام هادی(ع) با نصب وکلا و انتخاب نمایندگانی هوای شیعیان خود در سراسر جهان اسلام داشتند که حضرت عبدالعظیم(ع) نیز از جمله نمایندگان مدال گندم نی‌رشته‌ام(ع) بود.
وی در رابطه با فضیلت و جایگاه زیارت جامعه کبیره گفت: این زیارت در میان زیارت‌ها جامعیت دارد و این جامعیت هم از نظر بیان زوایای مقام امامت است و هم از نظر اسرار امامت.
وی در پایان سخنانش بیان داشت: این زیارت یادگاری امام هادی(ع) است و اختصاص به مکان و امام خاصی ندارد. مرحوم مرعشی در وصیت‌نامه خوددارند که حداقل هفته‌ای یکبار زیارت جامعه کبیره بخوانید، آقای بهجت نیز وقتی به حرم حضرت معصومه(س) می‌رفتند زیارت جامعه کبیره می‌خواندند.
در ادامه بخوانید »» دانلود کتاب مفاتیح الجنان ویژه مطالعه روی موبایل (فایل PDF رایگان)
