کسی که در راه کمال و پیشرفت خود میکوشد، از شنیدن نقص و عیب خویش برنمیآشوبد. اگر به مسافری بفهمانند که در راهی اشتباه حرکت میکند، راهنمای دل سوز خود را سپاس خواهد گفت. آنان که عیب ما را از خودمان میپوشانند و ما را از خطایمان آگاه نمیکنند، به ما خدمتی نمیرسانند.
البته اگر از روی نیرنگ نیز تعریف و تحسین بیهوده کنند، بی شک خیانت کارند. سعدی چه زیبا گفته است:
مشو غره بر حسن گفتار خویش
به تحسین نادان و پندار خویش