«بی خیال! در دروازه را می‌شود بست، اما دهان مردم را نه!» حتما شما هم این ضرب‌المثل را زیاد شنیده‌اید.

واقعیت آن است که در اجتماعات انسانی، آدم‌ها راجع‌به هم و رفتارهای یکدیگر زیاد گپ می‌زنند؛ گفت‌وگوهایی که گهگاه به‌خاطر اطلاعات نادرست یا غرض‌ورزی‌های حسودانه، با آبروی افراد بازی کرده و آرامش و آبروی او را لگدمال پشت سرگویی‌های نادرست می‌کند.

رسانه‌های مجازی (مثل اینستاگرام و تلگرام ) در دوران مدرن، بر شتاب این تخریب افزوده و آدم‌ها را بیش از پیش به قضاوت‌های عجولانه آلوده کرده است. مردمان بسیاری به‌خاطر فقر مهارت‌های رسانه‌ای در برابر خبرهای فتوشاپی وا داده و بر شتاب تخریب می‌افزایند.

چه بسا هر کدام از ما هم قربانی این شایعات شده باشیم. حال در برابر این بلا چه باید کرد؟ عموما فکر می‌کنیم پیشگیری بهتر از درمان است!شاید بهتر باشد کاری کنیم که مردم راجع به ما حرف نزنند. پس پیش‌بینی می‌کنیم مردم از چه چیزی خوش‌شان می‌آید و از چه چیزی نفرت دارند، آن وقت رفتارهای خود را با خواست‌های عمومی مردم تنظیم می‌کنیم. این همان چیزی است که با عبارت «عرف مردم» نمایندگی می‌شود.

توجه به عرف، امر مذمومی نیست اما به شرط آنکه عاقلانه باشد و به زیرپاگذاشتن ارزش‌ها نینجامد و انسان را وادار نکند امور صحیح را به‌خاطر افکار غلط عده‌ای از مردم زیرپا بگذارد. اینکه بیش از حد به حرف مردم حساسیم، به‌خاطر آنها حرص می‌خوریم و مدام می‌خواهیم در دفاع از خود، دیگران را توجیه کنیم، گواه این معناست که ما در اهمیت دادن به حرف مردم افراط می‌کنیم.

این روحیه، انسان را در دام رفتارهای خطرناکی نظیر تجمل‌گرایی، خودنمایی یا رقابت‌های کاذب گرفتار می‌کند، علاوه بر آن آدمی را از مسیر عبودیت و پرستش خدا خارج می‌کند. قاعده زندگی مؤمنانه آن است که خدا، مهم‌تر از مردم باشد. مسلمان، پیش‌تر از آنکه برای قضاوت مردم حساب باز کند، باید برای دستور خدا و عقوبت او اهمیت قائل باشد.

انسان باید در سبک زندگی، تکلیفش را با دو نفر تعیین کند: با خود و خدا! باید رودربایستی‌ها را کنار بگذارد و ببیند رفتارهایش در برابر خدا چه امتیازی می‌گیرد. اگر باور کند خدا مهم‌ترین رکن زندگی است و سود و زیانش فقط به دست خداست، پس همه چیزش را با خدا تنظیم می‌کند؛ نه با مردم، آن‌وقت زندگی‌اش بهشت می‌شود!

منبع: یادداشت سیدمهدی سیدی 

نرم افزار تلگرام اپلیکیشنی که اطلاعات را محصور می‌کند

زندانی به بزرگی مخاطبان تلگرامی

شما هم کانال تلگرام دارید؟ درست مثل خیلی دیگر از کسانی که حرفی برای گفتن دارند، من، شما و حتی خانواده‌های ما نیز حالا یک کانال اختصاصی تلگرام دارند و می‌توانند همه حرف‌های خود و خبرهای مهم خانوادگی و اجتماعی خود را در کانال‌های تلگرام نشر دهند. بعضی از این کانال‌ها حتی، به بیش از یک میلیون مخاطب هم رسیده‌اند. چه جالب! می‌توانی برای یک میلیون نفر حرف بزنی و عکس و فیلم برایشان بگذاری. می‌توانی کارهای اقتصادی و فرهنگی و سیاسی کنی. با این حجم مخاطب می‌شود حتی حزب هم تشکیل داد!

جالب‌تر اینکه نرم افزار تلگرام یک ابزار بین‌المللی نیست. ابزاری است که در کشور روسیه و ایران کاربرد وسیع‌تر یافته و به‌سرعت ابزارهای اطلاع‌رسانی دیگر را نیز زیر چتر خود گرفته و حتی بعضی را نیز خفه کرده است!

اینکه سرور تلگرام در انگلیس است یا جای دیگر، اینکه اطلاعات کجا ذخیره می‌شوند و در اختیار چه کسانی قرار می‌گیرند، نه که اهمیتی ندارد، تلگرام نباشد، ده‌ها وسیله و برنامه ارتباطی دیگر هست که به جای تلگرام از آن استفاده کنیم و کارمان را پیش ببریم؛ واتساپ، وی‌چت، وایبر، اینستاگرام و فیسبوک و… از این دسته‌اند که هر یک ابزارهایی‌اند برای ردیابی و گرفتن اطلاعات انبوه. دسته‌بندی و فروش اطلاعات این ابزارها نیز موضوعی نیست که چندان پوشیده مانده باشد.

تلگرام اما چیز دیگری است، با ویژگی‌های جذاب و خواستنی‌تر. می‌توانی گروه‌های بزرگ چندین هزار نفری تشکیل دهی و کانال‌های اطلاع‌رسانی با مخاطبان انبوه ایجاد کنی. این امتیازی نیست که بتوان به راحتی از آن گذشت. آن مخاطبان انبوه و انتقال و ارسال مطالب آسان و ایجاد یک کانال فقط در کمتر از یک دقیقه! اما با این امکان فوق‌العاده و تاریخی، چرا این وسیله فقط در ایران این‌قدر پرکاربرد است؟ چرا مترقیان آمریکایی و اروپایی از آن استفاده نمی‌کنند؟!

پاسخ به این پرسش ساده است. اشتباه نکنید. نمی‌خواهم بگویم تلگرام یک ابزار جاسوسی از ایرانیان است. بله هست! دیکشنری این نرم‌افزار به بیش از ده‌میلیون واژه خاص در سراسر دنیا مجهز شده تا به محض تایپ از سوی کاربر، آن کاربر را به کاربران ستاره‌دار تبدیل کند.

اما امکاناتی که این برنامه به دست داده است، خیلی خطرناک‌تر از یک وسیله جاسوسی است؛ تلگرام ابزاری است برای محصور کردن مردم در یک حصار رسانه‌ای تا فقط خودشان برای خودشان حرف بزنند و صدایشان بیرون نرود. یک چیزی مثل عایق صوتی! و این در اینجا خیلی خطرناک است. شما مطلب می‌نویسی تا دنیا متوجه تفکر و حرفت بشوند، اما در کانال‌های رنگارنگ تلگرام، بر اساس استانداردهای جهانی حفظ حریم خصوصی، فقط آنانی متوجه می‌شوند که عضو کانال یا گروه‌اند و این یعنی به اندازه جمعیت زمین، دایره مخاطبانت کاهش می‌یابند.

اطلاعات و کانال‌های نرم افزار تلگرام در موتورهای جست‌وجو قابل بازیابی نیستند. در سال‌های اخیر وبلاگ‌هایمان را تعطیل کردیم و به کانال‌های تلگرامی کوچیدیم و این یکی از بزرگ‌ترین اشتباهاتی بود که فقط ما گرفتارش شدیم و نه غربی‌ها و حتی نه عرب‌ها.

اطلاعاتی که در صفحات وب منتشر می‌شوند، می‌توانند در همان گوگل و موتورهای جست‌وجوی دیگر، ترجمه شده، به فرهنگ‌های گوناگون راه یابند و دیده شوند. آیا دانش یا حتی حرفی که در تلگرام می‌زنیم، در خود کانال‌های تلگرامی قابل بازیابی و استفاده است؟

تمام اهمیت نکته در همین است. برنامه‌ریزی سازمان‌های امنیتی دنیا، در حال زندانی کردن اندیشه ماست؛ در حال به زنجیر کردن حرف‌ها و ایده‌های ماست که قبل‌تر از این در وبلاگمان می‌نوشتیم. نوشته‌های وبلاگ ما در موتورهای جست‌وجو با کلیدواژه‌های بی‌شمار قابل دستیابی بود اما حالا با این پدیده خطرناک، گمان می‌کنیم که با مخاطبی انبوه سروکار داریم؛ ولی به واقع این‌گونه است که داریم خودمان برای خودمان در زندانی مجازی سخنرانی می‌کنیم. با این اوصاف، آیا نمی‌توان تلگرام را ابزاری برای به زنجیر کشیدن اندیشه‌های ایرانی دانست.

یادداشت: رضا مصطفوی

رسانه‌ای شدن تصاویر اینستاگرام قاتل چه پیامی برای مدیران دارد؟

صفحه مجازی قاتل ستایش، مهر تأییدی بر یادداشت رجانیوز/ خون و سکس، دو فاکتور اصلی شخصیتی قاتل 17ساله/ انعکاس تأثیر ماهواره و اینترنت آزاد را در عکس های اینستاگرام شخصیت اول تراژدی ببینید

با نگاهی بر حساب‌هایی که وی دنبال می‌کند (فالوئینگ) مشخص می‌شود سرمنشاء این شهوت و خشونت چگونه از مسیر اینترنت آزاد به دست هر نوجوانی می‌رسد. بخش قابل‌توجهی از صدها حساب اینستاگرامی که از سوی قاتل ستایش دنبال می‌شد، مربوط است به مدل‌ها و مانکن‌های اروپایی و آمریکایی، بازیگران و خواننده‌های خارجی و برخی بدکاره‌ها که در شبکه‌های مجازی صفحات رسمی دارند و تصاویر برهنه و محرک خود را به رخ کاربران دیگر می‌کشند!

به دنبال انتشار مطلبی در سایت رجانیوز مبنی بر این که طرح «اینترنت آزاد» و در دسترس بودن «بی‌قید و بند و بدون چارچوب» اینترنت یکی از عوامل پایین آمدن سن مجرمین تجاوز به عنف، قتل عمد و خشونت است، تهاجم مطبوعاتی گسترده‌ای علیه این مطلب به راه افتاد. عده‌ای طرح این مسئله را سیاسی‌کاری و سوءاستفاده تبلیغاتی برای اهداف جناحی دانستند و عده‌ای دیگر این ارتباط را به کلی انکار کردند.

 رسانه‌ای شدن عکس های اینستاگرام  قاتل ستایش اما مهری تأییدی بر مطلب رجانیوز بود؛ این که دسترسی آزاد کودکان و نوجوانان به ماهواره و محتوای اینترنتی فاسد، اعم از سایت‌های پورن، شبکه‌های اجتماعی، دنیای بی‌پایان یوتیوب و… یکی از عوامل اصلی بروز جرم و جنایت این‌چنینی در سنین پایین –حتی پیش از سن قانونی- است.

[box type=”warning” align=”” class=”” width=””]

بررسی اجمالی عکس های اینستاگرام  شخصیت اول تراژدی ستایش نشان می‌دهد دو محور سکس (شهوت) و خون (خشونت) زیربنای اغلب تصاویری است که در این حساب وجود دارد؛ دو محوری که در فاجعه غم‌انگیز ستایش بسیار پررنگ بودند و البته برای نوجوان 17ساله انباشت چنین حجم از خشونت و شهوت بسیار حیرت‌آور است، مگر آن که با محتوای فاسد «اینترنت آزاد» و «ماهواره» تغذیه شود.

[/box]

[box type=”info” align=”” class=”” width=””]

با نگاهی بر حساب‌هایی که وی دنبال می‌کند (فالوئینگ) مشخص می‌شود سرمنشاء این شهوت و خشونت چگونه از مسیر اینترنت آزاد به دست هر نوجوانی می‌رسد.

بخش قابل‌توجهی از 1100 حساب اینستاگرامی که از سوی قاتل ستایش دنبال می‌شد، مربوط است به مدل‌ها و مانکن‌های اروپایی و آمریکایی، بازیگران و خواننده‌های خارجی و برخی بدکاره‌ها که در شبکه‌های مجازی صفحات رسمی دارند و تصاویر برهنه و محرک خود را به رخ کاربران دیگر می‌کشند! ماحصل امر آن است که نوجوانی که هنوز به سن قانونی و بلکه به سن بلوغ نرسیده، با دسترسی کامل به آرشیو غنی‌ای از تصاویر مفسده‌آور، به مسیر گناه‌های فردی و جرم‌های اجتماعی کشیده خواهد شد.

[/box]

ممکن است این سؤال پیش بیاید که قبلاً که چنین ابزارهایی نظیر اینترنت، تبلت و گوشی با سیستم عامل اندروید وجود نداشت هم جنایات فجیعی از این قبیل به وقوع می‌پیوست و اشخاصی همچون خفاش شب و اصغر قاتل هم در تاریخ این کشور وجود داشتند.

نکته ماجرا در آن است که این افراد هیچ کدام در سنین کودکی و نوجوانی دست به جنایات فجیع خود نزدند و در واقع در شرایطی بودند که نسبت به جرم خود شناخت داشتند. این که نوجوانی با 16 و خرده‌ای سال سن که به طور طبیعی باید در حال آمادگی برای کنکور باشد، مرتکب چنین قتل فجیعی شود (که حتی با جنایات اصغر قاتل و خفاش شب هم قابل‌قیاس نیست) بیانگر آن است که درک و فهم او از محتوایی تأمین شده که در فضای مجازی وجود دارد و باز گذاشتن بدون چارچوب این فضا معادل است با افزایش احتمال تکرار «تراژدی ستایش»!

علاوه بر این، باید توجه داشت که در پدیده‌های اجتماعی از این قبیل، شرایط «مطلق» یا به عبارت دیگر «صفر و صد» حاکم نیست. نه بدون اینترنت آزاد و ماهواره، آمار تجاوز و شکنجه و قتل در نوجوانان به صفر می‌رسد و نه با وجود این ابزارها، آمار جرم و جنایت نوجوان‌ها صد می‌شود. بلکه این دو با هم رابطه مستقیم و شدیداً تأثیرگذاری و تأثیرپذیری دارند.

البته همان طور که گفته شده بود دسترسی کودکان و نوجوانان به محتوای فاسد ماهواره و اینترنت آزاد، تنها عامل جرم‌هایی همچون ضایعه ستایش نیست، بلکه یکی از عوامل آن است که البته اهمیت زیادی هم دارد. عواملی نظیر میزان پایبندی شخص به دین و مسائل اخلاقی و تربیت خانوادگی فرد هم در بروز تجاوز، قتل و جنایت در سنین نوجوانی تأثیر به‌سزایی دارد، اما هیچ کدام از این عوامل باعث نمی‌شود آثار سوء و فوق‌العاده خطرناک دسترسی بی‌قید و بند نوجوانان به اینترنت و ماهواره از بین برود.