دکتر محمدباقر قالیباف در نامه‌ای خطاب به جوانان انقلابی ایران اسلامی به مهمترین مساله پیش روی کشور اشاره کرد و نوشت: «این انقلاب با تکیه بر شور و انگیزه جوانان پیروز شد و این نظام با فداکاری آن‌ها بقای خود را تضمین کرد. در ادامة راه نیز چاره‌ای جز تکیه بر جوانان در انجامِ کارهای بزرگ و ماندگار نیست و یکی از کارهای بزرگ جسارت «خودانتقادی» و متحوّل کردن اصول‌گرایی، بدونِ تضعیفِ این جریان در مقابل رقیبی است که اصلی‌ترین هنر آن تزریق ترس مصنوعی به جامعه، به قصد فراموش کردن وعده‌ها و ناکارآمدی‌هایش است.»

 

مشروح بیانیه تاریخی دکتر محمدباقر قالیباف بدین شرح است:

 

نامه دکتر قالیباف به جوانان انقلابی و دلسوز ایران اسلامی

بسم الله الرّحمن الرّحیم

 

جوانان انقلابی و دلسوز ایران عزیز

 

در ماههای گذشته بسیاری از شما به صورت حضوری و غیرحضوری با من از دغدغه‌های جدی خود دربارة آینده کشور و انقلاب سخن گفتید. این شور و شوق و احساسِ مسئولیتِ تحسین‌برانگیزِ شما مرا برآن داشت که دست به قلم برده و برخی نگرانی‌های خودم را با شما و مردم عزیزمان در میان بگذارم. پایانِ رقابت‌هایِ انتخاباتی به معنایِ فراموش کردنِ ناکارآمدی‌هایِ دولتِ مستقر یا نادیده‌گرفتن برخی خطاهایِ دوستانِ جبهة انقلاب نیست.

 

ناکارآمدی در حلِ معضلاتِ اقتصادی، گذرانِ زندگیْ همراه با آرامشِ خاطر را برای بسیاری از مردم، روز به روز دشوارتر می‌کند و این در حالی است که  عده‌ای می‌خواهند برای فرار از مسئولیت و پاسخگویی، هرگونه انتقادی را با نسبت دادن به رقابت‌هایِ انتخاباتی نادیده گرفته و کم اهمیت جلوه دهند؛ هر زمان که به سودشان باشد به رقابت‌هایِ انتخاباتی ارجاع می‌دهند و هر زمان که به ضررشان باشد  می‌گویند رقابت تمام شده است.

 

این برخورد دوگانه خطر هدررفتن سرمایه اجتماعی و ملّی را به همراه دارد؛ گویی دولت خود را بی نیاز از سایر مردمی می‌داند که به هر دلیلی به رئیس‌جمهورِ مستقر رای نداده‌اند. کیست که نداند دعواهایِ سیاسیِ غیرِ ضروری چند هفتة گذشته برای آن بوده که معضلات و ناکارآمدیِ اقتصادی به حاشیه برده شود.

 

در حالی که خبرِ تعطیلیِ بنگاه‌هایِ تولیدی و بیکار شدنِ کارگرانْ یکی پس از دیگری شنیده می‌شود و مردم، نگرانِ عواقبِ سیاست‌هایِ بانکی و تداومِ رکود هستند، رئیس‌جمهورِ محترم حرف از پایانِ دورانِ رکود می‌زند. این تناقض را ای بسا تنها با راه‌اندازیِ جنجال‌هایِ سیاسی  بتوان حل کرد؛ وگرنه مردم به چشم خود می‌بینند که دولتِ مستقر به جای حلِ مشکلاتِ کلانِ اقتصادیِ کشور، بر طبل حاشیه‌سازی و ایجادِ شکاف در حاکمیت و ادارة کشور می‌کوبد.

 

در برابر این نگرانی‌های دلسوزانه، دو پرسش بیش از هر چیز، ذهن من را به خود مشغول کرده است: پرسش اول این که ناکارآمدیِ دولت زمینه را برای تغییر در وضع موجود در افکارعمومی کاملا مهیا کرده بود، چه عواملی باعث شد که ما این فرصت بزرگ را هم مانند گذشته از دست بدهیم و در عمل اجازه بدهیم با تثبیت مدیریت خسته، بسته و زاویه‌دار با گفتمان انقلاب اسلامی و منافع ملی، زندگیِ جاریِ مردم و آرمانهایِ انقلابِ اسلامی چهار سال دیگر در بیم و نگرانی سپری شود؟ 

 

و در پی این سوال، پرسش بعدی مطرح می شود که برای اصلاح این روندی که سالهاست ادامه دارد و باعث شده جمهوری اسلامی نتواند در دوران پس از دفاع مقدس حتی یک دولت کارآمد در حل نیازهای مادی و معنوی مردم و نزدیک به افق آرمان‌های انقلابِ اسلامی را تشکیل دهد، چه باید کرد؟

 

در گفتگو با شما جوانانِ مؤمن، دلسوزِ انقلاب و نظام و کشور، جواب‌هایِ متعددی در پاسخ به این دغدغه‌ها شنیده‌ام که نشان می‌دهد بسیاری از شما دلیلِ شکست‌های اخیرِ جریانِ اصول‌گرایی، در جلبِ نظرِ مردم در انتخابات را، نتیجة اشکالاتِ ساختاری، رویکردی و عملکردیْ در سطوحِ کلان و خُرد می‌دانید.

 

لذا به این باور رسیدم که «تغییرِ اساسی در نحوة کنشِ جریانِ اصول‌گرایی» یکی از مطالباتِ اصلیِ امروزِ شما جوانانِ مومن و دلسوزِ انقلاب و کشور است. امروز دیگر روشن است که اصول‌گرایی باید با حفظِ مبانی و ارزش‌هایِ انقلابیِ جمهوریِ اسلامی، در نگرش و شیوة سیاست‌ورزی خودْ متحوّل شود و با گفتمان و چهره‌هایی نو، حرکت در راستایِ «نواصول‌گرایی» را هرچه زودتر آغاز کند.

 

برادران و خواهران عزیزم

 

این انقلاب با تکیه بر شور و انگیزه جوانان پیروز شد و این نظام با فداکاری آنها بقای خود را تضمین کرد. در ادامة راه نیز چاره‌ای جز تکیه بر جوانان در انجامِ کارهایِ بزرگ و ماندگار نیست و یکی از کارهای بزرگْ جسارتِ «خودانتقادی» و متحوّل کردن اصول‌گرایی، بدونِ تضعیفِ این جریان در مقابل رقیبی است که اصلی‌ترینِ هنر آنْ تزریقِ ترسِ مصنوعی به جامعه، به قصدِ فراموش کردنِ وعده‌ها و ناکارآمدی‌هایش است.

 

امیدوارم دیگر دوستانِ مسئول و اثرگذار در جبهه اصول‌گراییْ این پیام و درخواستِ شما را، برای ایجادِ این تحولِ بزرگ و ضروری، بشنوند و بدانند «خودانتقادی» و تغییر نشانه قوت است و نه ضعف.

 

این مهم زمانی اتفاق خواهد افتاد که شما امیدوارانه، فعالانه و آتش‌به‌اختیار وارد صحنه شده، منتظرِ اقداماتِ از بالا به پایین در جریانِ اصول‌گرایی نباشید؛ زیرا تحلیلِ رفتارهایِ پس از انتخاباتِ برخی دوستانْ نشان می‌دهدْ تصمیم‌گیری در این مورد در رأسِ جریانْ همچنان دچارِ اختلال است.

بدون شک نخستین گام در انجام این رسالتِ مهم و به سر منزل مقصود رساندنِ آن، ترسیم ویژگی‌ها و مبانیِ «نواصول‌گرایی» است و لذا برآنم که در همین باب چند پرسش و دغدغة جدی را با شما درمیان بگذارم و شما را دعوت کنم در عرصة عمومی، و در صورت تمایل به صورت خصوصی، جواب آنها را به بحث و گفتگو بگذارید:

 

۱. از یک منظر آسیب‌شناسانه، «اصول‌گرایی» چه ضعف‌های ساختاری، عملکردی و رویکردی دارد که باید آنها را اصلاح کرد؟ «نواصول‌گرایی» در این سه مورد کدام دغدغه ها را باید مورد توجه قرار دهد؟ چتر نواصول‌گرایی باید شامل کدام گروههای جامعه باشد؟

 

۲. چگونه و با چه روشی می‌توان از اصول‌گرایی به سمت نواصول‌گرایی حرکت کرد؟ و چهره‌های جدیدی که می‌توانند این کار را انجام دهند باید چه خصایصی داشته باشند و نقش جوانان در این روند چیست؟

 

۳.  جایگاه مردم در نواصول‌گرایی چگونه باید باشد؟ آیا ما نیازمند بازگشت به مردم و توجه به مطالبات و نقش آنها در اداره همه امور نیستیم؟ چگونه می‌توان بدون چشم پوشی از آرمان‌ها با واقعیتِ تغییرِ سبکِ زندگیِ طبقة متوسط کنار آمد؟

 

۴. شیوه تعامل نواصول‌گرایی با دولت چگونه باید باشد؟

 

۵. نسبت نواصول‌گرایی با رهبری انقلاب، نهادهای حاکمیتی و جریان‌هایِ سیاسیِ رقیب چگونه باید باشد؟

 

محمدباقر قالیباف

۳۱ تیرماه ۱۳۹۶

دانلود فایل پی دی اف نامه 

منبع : سایت دکتر قالیباف 

 

ارسال نظر و مطالعه نظرات دیگر کارشناسان از طریق سایت:
http://ghalibaf.ir
ارسال نظر از طریق تلگرام (ارسال به ادمین کانال):
http://t.me/ghalibaf_official

 

شکست سناریوی دروغ نجومی

سومین گام پیروزی اصولگرایان رقم خورد

انتخابات هیات رییسه شورای شهر تهران در سال پایانی فعالیتش، به صورت علنی برگزار شد و همچنان مهندس مهدی چمران با ۱۶ رأی در رقابتی نزدیک با آقای احمد مسجد جامعی که ۱۴ رأی کسب کرد، دوباره به صندلی ریاست شورای شهر تهران تکیه زد.

 

مسأله انتخابات در همه کشورهای متمدن جهان با رقابت معنا پیدا می‌کند و بدون رقابت، مانند آنچه در گذشته نه چندان دور در مصر مبارک یا لیبی قذافی، تونس بن علی و حتی عراق صدام حسین صورت می‌گرفت، انتصاب به حساب می‌آمد و نه انتخاب.

 

موضوع جالب درباره رقابت‌های انتخاباتی از سوی احزاب و کاندیداها، برای کشورهای پر مدعایی مانند آمریکا به لحاظ داشتن دموکراسی نوین، این است که در راه رسیدن به هدف نهایی، حال چه پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری باشد و چه مجلس سنا یا نمایندگان، از هیچ تلاشی حتی شرم‌آورترین روش‌ها در جهت خارج کردن رقبا از صحنه رقابت انتخاباتی فروگذار نمی‌کنند مانند آنچه در مبارزات درون حزبی میان جمهوری‌خواهان اتفاق افتاد که پای تهمت به همسران کاندیداهایی چون تد کروز و دونالد ترامپ هم به میان مبارزات انتخاباتی آمد.

 

در انتخابات دوره چهارم شورای شهر تهران نیز این رقابت دوباره میان ۲ بچه محله بازار تهران و کوچه عودلاجان که از رفاقت صمیمی هم با یکدیگر برخوردار بودند، مانند دور دوم، به وجود آمد و این بار مهدی چمران بر احمد مسجد جامعی پیروز شد کما اینکه در گذشته از وی شکست خورده بود و اساسأ هر فردی که وارد رقابت‌های انتخاباتی می‌شود به خوبی می‌داند که علاوه بر احتمال پیروزی، امکان شکست خوردن هم وجود دارد.

 

اما مشکل وقتی شروع می‌شود که اصلاح طلبان در رقابت‌های انتخاباتی فقط به پیروزی آن هم با هر روشی حتی ناجوانمردانه فکر می‌کنند و انگار از فتنه ۸۸ به این طرف عادتشان شده که اتهامات مختلف را مطرح کنند و در اِزایش کوچک‌ترین سندی را هم رو نکنند.

 

از حدود ۱۰ روز پیش که تلویزیون دولتی ملکه انگلستان یعنی بی‌بی‌سی فارسی، خبر بذل و بخشش یک میلیون و یکصد هزار متر مربع زمین در بهترین نقاط تهران را از ناحیه شهردار تهران به برخی از مدیران شهرداری و پنج نفر از اعضای شورای شهر تهران به روی آنتن فرستاد، پروژه دروغ‌های نجومی نیز در جهت تخریب قالیباف و چمران، درست به مانند سناریوی شب انتخابات فتنه ۸۸ از سوی روزنامه‌های اصلاح طلب کلید خورد و آنچنان جنجالی به پا کردند که پای مجلس شورای اسلامی هم به این قضیه باز شد و صحبت از تحقیق و تفحص بر عملکرد شهرداری تهران از سوی برخی از نمایندگان اصلاح‌طلب مطرح شد.

 

 

گام سوم اصلاح طلبان شکست خورد

مثال عینی چنین مدعایی، اظهارات آقای پرویز سروری عضو شورای شهر تهران است که به «صبح نو» می‌گوید: چند روز پیش از برگزاری انتخابات هیات رییسه شورای شهر تهران، یکی از سران فتنه اعلام کرد که پیروزی در این انتخابات در حکم برداشتن گام سوم است. در واقع به تعبیر وی گام نخست با ریاست جمهوری دکتر روحانی و گام دوم با پیروزی لیست امید در انتخابات مجلس شورای اسلامی رقم خورده بود و گام سوم می‌توانست موجبات برداشتن گام چهارم با پیروزی در انتخابات شورای شهر سال آینده را به همراه پیروزی مجدد دکتر روحانی در انتخابات ریاست جمهوری فراهم سازد.

 

اما این استراتژی با شکست مواجه شد و سومین گام پیروزی اصولگرایان را رقم زد. به‌طوری‌که بعد از انتخاب آیت الله جنتی بر ریاست خبرگان رهبری و انتخاب آقای علی لاریجانی، به عنوان رییس مجلس شورای اسلامی حال آقای مهدی چمران مجدداً بر کرسی ریاست شورای شهر تکیه زد.

 

شورای شهر به محل تاخت و تاز سیاسی تبدیل نخواهد شد

آقای لطف الله فروزنده، سخنگوی جمعیت ایثارگران در گفت‌وگو با «صبح نو» درباره انتخابات هیات رییسه شورای شهر تهران، گفت: اصولگرایان با توجه به دارا بودن اکثریت شورای اسلامی شهر تهران عملکرد موفقی داشتند و رویکرد اصلی خود را کار، خدمت به مردم و آبادانی شهر قرار داده بودند و همین امر موجب موفقیت آنهاست.

 

وی افزود: اصولگرایان شورا نشان داده‌اند که دنبال کار جهادی و خدمت به مردم هستند و مردم این تجربه را درک کرده‌اند.

 

در مقابل، نگاه دیگری شورا را محل نزاع سیاسی می‌داند و در دوران مدیریت خود شورا را به باشگاه سیاسی تبدیل کردند. این تجربه وجود دارد و جریان دوم خرداد به دنبال آن بود که شورا را در اختیار بگیرد اما شکست خورد.

 

سخنگوی جمعیت ایثارگران خاطرنشان کرد: اعضای شورای شهر با انتخاب آقای چمران نشان دادند که تبلیغات چند روز اخیر بی اثر بوده و نتوانست خدشه‌ای به ساختار شورای شهر وارد کند. این انتخاب نشان داد که شورای شهر تهران نمی‌تواند به محل تاخت و تاز سیاسی گروه‌ها تبدیل شود.

 

فروزنده با تاکید بر اینکه فیش‌های نجومی لکه‌ای است که با برخی فضاسازی‌ها پاک نمی‌شود، اظهار داشت: فرافکنی و فرار رو به جلو مشکلی را حل نمی‌کند. مردم هوشیارند و به سادگی فریب نمی‌خورند.

 

اصلاح طلبان می‌خواستند رقیب محتمل خود را از میدان به‌در کنند

آقای دکتر امیر محبیان، مدیر عامل خبر گزاری آریا در گفت‌وگو با «صبح نو» درباره انتخابات هیات رییسه شورای شهر تهران، گفت: نباید تردید کرد که اصلاح طلبان می‌کوشند تا ارکان سیاسی و اجرایی قدرت را تسخیر کنند و این عجیب نیست. اهمیت شورای شهر برای آنان به ۲ وجه بر می‌گردد. نخست آن که همیشه شورای شهر علامتی از گرایش اجتماعی مردم به‌ویژه در این مورد خاص مردم تهران است. دوم آنکه شورای شهر می‌تواند یا شهردار تعیین کند یا چون شمشیر داموکلس بر سر شهردار تهران به کنترل او در مسیر اهداف اصلاح طلبان کمک کند.

 

رییس مرکز پژوهشی راهبردی آریا با تاکید بر اینکه شورای شهر برای اصلاح طلبان اهمیت داشته و دارد، اظهار داشت: اصلاح‌طلبان با بحث فساد در شهرداری در چند روز اخیر کوشیدند ضمن به حاشیه بردن بحث حقوق‌های نجومی، دامن اصولگرایان را آلوده نشان داده و یک رقیب محتمل خود را از میدان به‌در کنند.