کافی است کلمه دعانویسی را در یک موتور جست‌وجوی اینترنتی جست‌وجو کنید، آن وقت با سایت‌ها و صفحه‌های مجازی مختلفی مواجه می‌شوید که در آن رمالان فعالیت دارند و ادعای این کار و رفع مشکلات مختلف را کرده‌اند.

شاید هم بارها افراد درمانده‌ای را دیده باشید که برای رفع مشکلات و گرفتاری‌هایشان به دعانویسی روی آورده‌اند، یا شنیده باشید که کسی برای رفع بلا و گرفتاری، دعایی نوشته و همیشه همراه خود کرده است، شاید هم به آگهی‌هایی برخورده باشید که در آن ادعای توانایی دعانویسی برای رفع هر نوع مشکلی را کرده‌اند.

خب، اینگونه کارها از نظر اسلام چه حکمی دارد؟ اساسا چیزی به نام دعانویسی در دین ما وجود دارد؟ آیا می‌توان به دعانویسان مراجعه کرد؟ آیا در اسلام، دعانویسی درست و صحیح هم وجود دارد؟ اگر به استفتائات مراجع مختلف تقلید مراجعه کنید، سؤالاتی در این زمینه پرسیده شده و فقها هم پاسخ‌هایی داده‌اند. اینجا می‌توانید با جزئیات بیشتر این مسئله آشنا شوید. همراه بنیانا باشید

اصل دعانویسی در اسلام چه حکمی دارد؟

آنچه امروزه به نام دعانویسی یا رمالی در فضای مجازی و حقیقی مرسوم شده و توسط افراد غیرمذهبی صورت می‌گیرد به هیچ‌وجه مورد تأیید نیست، اما نباید به‌طور کلی مسئله دعانویسی را که مورد تأیید اسلام است رد کرد. در زمان اهل‌بیت(ع) افرادی به آن بزرگواران مراجعه می‌کردند و برای نیازهای مختلف مادی و معنوی خودشان از آن حضرات(ع) کمک می‌خواستند و ائمه(ع) نیز به آن افراد دعای خاصی می‌دادند.

گاهی ائمه(ع) به افراد، دعا برای شفای بیماری خاصی می‌دادند؛ برهمین اساس، اصل دعانویسی البته اگر توسط شخص مهذب و خودساخته‌ای صورت بگیرد، مورد تأیید است. اگر بنده، مطیع محض پروردگار باشد، خدای متعال به او عنایت خاصی می‌کند.

حدیث قدسی داریم که خدای متعال فرموده است: «بنده من، مرا اطاعت کن تا تو را مثل خودم قرار دهم». بالاترین منصب رسول اکرم(ص)، عبودیت ایشان بوده است؛ به‌همین دلیل زمین و آسمان، گوش به‌فرمان حضرت رسول(ص) بوده است.

نوشتن دعا برای بازکردن گره از مشکلات از نظر اسلام پذیرفته است؟

اگر دعایی باشد که به نقل از معصوم یا قرآن آورده شده اشکالی ندارد، ولی دعای غیرمعصوم از نظر اسلام پذیرفته نیست.

آیا خود فرد هم می‌تواند دعا بنویسد؟

مهم این است که یک نفر در این زمینه خبره باشد و دعاهایی را که از سوی ائمه(ع) برای رفع مشکلات به‌دست ما رسیده بشناسد. یا اینکه آنقدر در زمینه قرآن، دانش و آگاهی داشته باشد که تأثیرهای این آیات را بداند. بدون تردید آیات قرآن و دعا تأثیر خاص خود را دارند و می‌توان به اذن الهی در موارد گوناگون از آنها بهره برد.

به هر حال باید توجه داشت که استفاده از این دعاها، نیاز به رمال و دعانویس ندارد؛ مثلا هر کسی می‌تواند آیات قرآنی مثل آیه‌الکرسی را بخواند یا بنویسد و همراه داشته باشد و از آثار آن برخوردار باشد. دعاهای قرآنی شفای هر درد و رافع هر مشکلی هستند.

دعاهای وارد شده از سوی معصومین(ع) هم در کتاب‌های معتبر آمده‌اند؛ مثلا ذکرها و دستورات فراوانی در مفاتیح الجنان و نیز حواشی آن وجود دارد که مورد اعتماد و مجرب است. در مورد برخی دعانویس‌ها باید دانست که بسیاری از این افراد شیادانی هستند که از عقاید مردم سوءاستفاده می‌کنند.

[su_note]

حتما بخوانید : احکام مسکرات و مشروبات مست کننده مثل الکل یا انگور

[/su_note]

برای دعا نویسی باید پیش چه‌کسی برویم؟

تکلیف کاملا مشخص است، کسانی که با استفاده از سحر و جادو و فالگیری، اقدام به دعانویسی‌های غیرمعتبر می‌کنند کارشان باطل و حرام است. فرد مسلمان نباید به چنین افرادی مراجعه کند و به‌طورکلی، این مراجعه هم عملی حرام است. وقتی کتاب‌های ادعیه که در رأس آنها «مفاتیح الجنان» قرار گرفته و به این خوبی راهنمایی می‌کند، دیگر مراجعه به دعانویس لازم نیست.

اما اگر خودمان آیات قرآنی مثل آیه‌الکرسی که اثر رفع بلا و گرفتاری دارد را نمی‌شناسیم یا قدرت مراجعه به کتاب‌های معتبر دعا را نداریم، می‌توانیم نزد علمای مورد اعتماد، مهذب و خودساخته‌ای برویم که با این دعاها و آیات آشنایی دارند. این افراد کسانی هستند که از کتاب‌های معتبر، دعای مستندی که از طریق معصومین وارد شده است را انتخاب می‌کنند و به مراجعه‌کننده می‌دهند.

در صدر اسلام، مردم به ائمه(ع) مراجعه می‌کردند و برای رفع گرفتاری‌هایشان دعا می‌خواستند، حالا هم می‌توان از افرادی که این دعاها را به خوبی می‌شناسند طلب کمک کرد. بازهم باید بر این نکته تأکید کرد که عده‌ای از جهالت مردم در این زمینه سوءاستفاده می‌کنند و با نوشتن خطوط کج و معوج مردم را فریب می‌دهند و جیب‌شان را خالی می‌کنند.

دعاهایی که نویسندگان آنها ادعا می‌کنند در کتاب‌های قدیمی دعا نقل شده‌اند، چه حکمی دارند؟ آیا این ادعیه از نظر شرعی معتبر هستند؟ مراجعه به آنها چه حکمی دارد؟

اگر دعاها از ائمه اطهار(ع) نقل و روایت شده باشند یا مضامین آنها حق باشد، تبرک جستن به آنها اشکال ندارد. همانگونه که تبرک جستن به دعاهای مشکوک به این امید که از معصوم(ع) باشند، اشکال ندارد.

می‌توان به صحت و سقم دعا مطمئن شد و به‌کار دعانویس اعتماد کرد؟

اگر عالمی که دعا را می‌نویسد به قرآن و احادیث علم کافی داشته و مستند به روایات باشد، اشکال ندارد.

حرز، تعویذ و حجاب چیست و چه فرقی دارند؟

حتما شنیده‌اید که مثلا در فلان انگشتر حرز امام جواد(ع) گذاشته شده است یا شاید در کتب ادعیه معتبر با دعاهایی به‌عنوان حرز، تعویذ و حجاب برخورده باشید. بد نیست بدانید که «حرز»، در لغت به‌معنای پناهگاه، جای محکم و استوار و هر چیزی که انسان را حفظ کند و انسان در آن پناه گیرد، آمده است.

حرز در اصطلاح، به دعاهایی گفته می‌شود که خواندن یا نوشتن و همراه داشتن آنها موجب جلوگیری از ترس، چشم زخم، بلا و دردها، جانوران موذی و درندگان، می‌شود. اما «تعویذ» به‌معنای پناه بردن به چیزی است از شرّی که فرد با آن مواجه شده است. تعویذ در اصطلاح، به دعایی گفته می‌شود که برای دفع شر نوشته می‌شود و چون به آن پناه می‌برند، به آن تعویذ می‌گویند.

همچنین به‌کار دعا نوشتن و آویختن آن بر کسی دیگر نیز تعویذ گفته می‌شود. «حجاب» هم که به‌معنای پوشش است، به چیزی گفته می‌شود که بین دو چیز حائل شده و مانع برخورد آن دو با هم می‌شود؛ از این‌رو، به حرز یا دعایی که برای دفع آفت یا چشم‌زخم بر خود آویزند نیز حجاب گفته می‌شود.

هرچند که این چند کلمه در اصل معنا با یکدیگر تفاوت دارند، ولی در معنای اصطلاحی تقریبا به یک معنا و مترادف با هم هستند؛ یعنی حرز، تعویذ و حجاب در منابع روایی و در کتب ادعیه، به دعاهایی اطلاق می‌شوند که برای دفع شر و مصون ماندن از آفات و بلاها و امراض و… خوانده می‌شوند و یا نوشته شده و شخص آن‌ر ا با خود حمل می‌کند.

[su_note]

حتما بخوانید : سایت شایعات ,ایده برتر وب فارسی [شکارچیان چهل کلاغ]

[/su_note]

تفاوت سحر با دعانویسی چیست؟

برخی‌های برای حل مشکلات و رفع گرفتاری‌هایشان به ساحران و رمالان پناه می‌برند تا سحر انجام دهند. از نظر دین ما، سحر عملی است که بر چشم، ذهن و خیال مخاطب اثر می‌گذارد، ولی درواقعیت خارج هیچ تأثیری ندارد.

بنابراین اگر کارهایی انجام گیرد که واقعیت دارد، سحر نیست. یکی از ویژگی‌هایی که سحر را از کارهای مشابه سحر جدا می‌کند، این است که منشأ سحر شیطانی است. از نظر شرعی سحر مطلقا حرام است؛ چه باعث ضرر زدن به کسی شود و چه نشود.

آیا پول دادن برای دعانویسی اشکال دارد؟

دریافت یا پرداخت مبلغی به‌عنوان اجرت نوشتن دعاهای وارده، یعنی همان دعاهایی که از ائمه اطهار(ع) به‌درستی به‌دست ما رسیده یا آیات قرآن، اشکال ندارد اما اگر کسانی که دعا را می‌نویسند با استفاده از سحر و جادو این کار را انجام دهند، پولشان حرام و مراجعه به آنان نیز حرام است.

گردآوری : محمد مجد (همشهری دو)