آیا می دانید موکب های پیاده روی اربعین چگونه اداره می‌شوند؟ چه کسانی موکب های مستقر در مسیر اربعین را اداره می کند؟ با چه هزینه ای این کار انجام می شود ؟ رقابت و رفاقت برای دریافت مدال خدمت به زائران امام حسین علیه السلام چگونه است …….. برای بیشتر دانستن در ادامه همراه بنیانا باشید
علی و خانواده‌اش از سنی‌های شمال غربی عراق بوده‌اند که پس از چندی جذب فرهنگ تشیع و سید و سالار شهیدان شده و به این مذهب روی آورده‌اند.
حالا اما او در کنار پدر و باقی اعضای خانواده‌اش یکی از موکب های مستقر در مسیر پیاده روی اربعین بین نجف و کربلا را اداره کرده و به زائران امام‌حسین(ع) خدمت می‌کنند. در این گفت‌وگو با او همراه شده‌ایم تا کمی از خدمت در موکب‌های زائران امام‌حسین(ع) برایمان بگوید. همراه بنیانا باشید
خود را معرفی کنید. چند سال دارید و چند سال است که در موکب‌ها به خدمت‌رسانی می‌پردازید؟
من علی باسم ترکی 25ساله از اهالی رمادی و عشیره دلیم یکی از بزرگ‌ترین عشایر غرب عراق هستم. هم‌اکنون به همراه خانواده در بغداد زندگی می‌کنیم. پدرم چند سال است که به همراه اقوام و دوستان موکبی را دایر کرده و من تا سال گذشته توفیق خدمت‌رسانی در آن را داشتم. ما سعی می‌کنیم که همه‌چیز برای زائران پیاده مولایمان ابا عبدالله‌الحسین علیه‌السلام آماده و مهیا باشد و بدون هیچ دغدغه‌ای به زیارت ایشان مشرف شوند.
چه شد که این راه را انتخاب کرده‌اید؟ اصولا چرا مردم عراق چنین کاری را انجام می‌دهند؟
مولایمان حسین(ع) به گردن همه مسلمانان و حتی همه بشریت حق دارند. همه مخلوقات عالم وام‌دار امام حسین(ع) هستند. ما هم قطره‌ای از این دریا هستیم. در آداب و رسوم عربی و به‌ویژه در میان ساختار عشایری عراق هم خدمت به میهمان و میهمان‌نوازی یک رسم بزرگ است که بحمدالله با آموزه‌های دینی هم درآمیخته و در خدمت‌رسانی به زائران پیاده اربعین حسینی به شکل یک حرکت پویا، بزرگ وجهانی نمود پیدا کرده است.
روزی چند ساعت این خدمت‌رسانی ادامه پیدا می‌کند؟ این شور و اشتیاق و حتی رقابت بین موکب‌های مختلف برای جذب زائر چه دلیلی دارد؟ تفسیر آن چیست؟
رقابت بر سر مدال افتخاری خدمت و نوکری حضرت اباعبدالله‌الحسین است. فکر نمی‌کنم خادمی باشد که بگوید در طول خدمت به زائران مولایم متوجه گذر زمان شده باشم. ما همچون دیگر خادمان آنچنان غرق در این دریای عشق و شوق و شور و حماسه می‌شویم که زمان برایمان معنایی ندارد.
شور و شعور حسینی باعث می‌شود که شب را به شوق خدمت‌رسانی به صبح برسانیم و ساعات پایانی شب هم آرزو کنیم که‌ای کاش خواب، جبر نبود و می‌توانستیم در طول این مدت 24ساعته خدمت کنیم و از این دریای رحمت چیزی را هم عاید خود و زندگی دنیوی واخروی خود کنیم.
به‌طور معمول چند نفر به‌طور دائم در موکب‌ها فعالیت می‌کنند؟
بستگی به بزرگی و کوچکی موکب و نوع خدمت‌رسانی آن دارد. اما به‌طور میانگین در هر موکب بین 20 تا 25نفر به‌طور دائم فعالیت می‌کنند که البته شماری از اهالی و دوستان نیز به شکل موقت برای چند ساعت یا چند روز به آنها اضافه می‌شوند.گاهی برخی از زائران نیز وارد گود شده و به ما در امر خدمت‌رسانی کمک می‌کنند.
گفته می‌شود علاوه بر موکب‌های عراقی موکب‌هایی از کشورهای مختلف نیز در این مسیر فعالیت می‌کنند. شناختی از این موکب‌ها دارید؟
اکثر موکب‌ها عراقی هستند اما طی چند سال اخیر موکب‌های ایرانی، عربستانی، بحرینی و چند کشور دیگر هم فعالیت می‌کنند و خدا را شکر روزبه‌روز هم بر تعداد آنها افزوده می‌شود.
وقتی طی کار خسته می‌شوید چه می‌کنید؟
لحظاتی خواب یا همان قیلوله می‌تواند بسیار راهگشا باشد. بچه‌ها در این موکب‌ها همیشه هوای همدیگر را دارند به همدیگر روحیه می‌دهند و باعث می‌شوند کسی احساس خستگی نکند. علاوه بر آنکه به‌طور داوطلبانه به زائران خدمت می‌کنیم به‌طور معمول جویای احوال همدیگر هم هستیم و اگر کسی خسته شده به‌طور حتم با کمی ماساژ، بار دیگر توان را به وی باز می‌گردانیم.
درسی که از این خدمت گرفته‌اید چیست؟
ما در کتب و روایات خوانده‌ایم زمانی که حضرت بقیه‌الله الاعظم ارواحنا له الفداء ظهور کنند دیگر پول و امور مادی برای مردم ارزش خود را از دست می‌دهد، سال‌ها بود که این مسئله ذهنم را به‌خود مشغول کرده بود که مگر می‌شود زمانی برسد که پول و مادیات در این دنیای مادی ارزشی نداشته باشد.
تا آنکه در این راهپیمایی عظیم و بزرگ اربعین حضور پیدا کردم و به چشم خود دیدم چگونه زائران مولایمان بدون هیچ چشمداشت مادی به‌دنبال کمک به دیگری برای رسیدن به این مقصود هستند، همه دوست دارند به هم کمک کنند و صرف‌نظر از قومیت، نژاد، ملیت، سن و جنس هر چه در توان دارند به همدیگر کمک می‌کنند.
توصیف شما از راهپیمایی اربعین از منظر یک خادم در موکب‌های خدمت‌رسانی چیست؟
راهپیمایی اربعین یعنی ندا دادن به آقایمان اباصالح‌المهدی که همه یک‌صدا و همگام با زبان دل فریاد می‌زنیم که ای مولا و سرور ما، بعد از 1400سال، صدای هل من ناصر ینصرنی جدت حسین را لبیک گفته‌ایم و عهد می‌بندیم که ما صرفا به ظاهر مسلمان نشدیم، ما مسلمان ظاهر نیستیم که راه بر امام‌مان ببندیم.
با راهپیمایی اربعین از خدایمان طلب می‌کنیم که امام‌مان را به ما نشان بدهد. ما قسم می‌خوریم که تا پای جان در کنارش باشیم. این حضور یعنی صف آرایی سربازانی که آرزوی حضور در رکاب مولایشان را دارند و با پای دل تمامی سختی‌ها را به جان می‌خرند تا این سربازی را به اثبات برسانند.
منبع : همشهری دو
