در مواجهه با هر مسئله ای باید به نوع آن مسئله هم توجه کنیم مثلا ببینیم حجاب از چه ابعادی قابل بررسی است…
این روزها مثل همیشه که وبلاگ هایی که در مورد حجاب می نویسند را نگاه می کنم شاهد آن هستم که اکثر مطالب به سمت آوردن استدلال های غیرمنطقی کم حجاب ها می رود و سعی دارد تا با پاسخ هایی آنها را قانع کند که سخنشان اشتباه است.
یکی از معروف ترین توجیه هایی که بانوان کم حجاب برای عملشان می آورند این است که ” حجابم به خودم ربط دارد، مردان نگاه نکنند”.
این کاملا اتفاقی است که در سطح جامعه ایرانی رخ می دهد؛ از اداره های دولتی و شرکت های خصوصی گرفته تا زمانی که از سوی پلیس راهنمایی و رانندگی جریمه می شویم و…. به این شکل که در اداره ها یا در سیستم دولتی ایران این طور جا افتاده که هرکس اشتباهی را انجام می دهد، تقصیرها را به گردن دیگران می اندازد مثلا راننده ای که جریمه می شود می گوید اتومبیل جلویی ام هم همین قدر سرعت می رفت! این سخنان درواقع استدلال نیستند و تنها چند گزاره احساسی برای ازسرباز کردن مسئولیت می باشند.
مسئله حجاب در ایران با نقاط دیگر جهان قدری تفاوت پیدا کرده است و آن به خاطر این است که دولت ایران، اسلامی است و می خواهد در اکثر حوزه ها دخالت کند اما پیش از اینکه این مسئله، یک مسئله سیاسی باشد یک مسئله دینی و مذهبی است؛ مثلا انتخابات در ایران هم همین طور است؛ در وهله اول حضور در انتخابات یک وظیفه شرعی است پس دینی است و در وهله دوم سیاسی محسوب می شود (البته این دلیل آن نیست که ارتباطی به سیاست ندارد).
برای اینکه بخواهیم حجاب را در جامعه مان جا بیندازیم به همین خاطر نباید دست به دامن ارگان های دولتی شویم چنانکه رهبر انقلاب نیز که فردی فرادولتی محسوب می شود هم در این زمینه از عامه مردم خواسته اند برای اصلاح و پیشبرد فرهنگ وارد شوند یعنی دولت نباید دخالت مستقیم داشته باشد و نهایتا نقشی حمایتی را باید ایفا کند.
اگر مسئله حجاب را از دیدگاه صرفا اجتماعی، یا صرفا سیاسی و حتی صرفا مذهبی و دینی بدانیم دچار تشنج می شویم. تشنج به این معناست که در مقابل یک بانوی کم حجاب می گوییم اینجا مملکت اسلامی است و شما باید حجاب را رعایت کنید! البته این هم جمله ای است اما به جای آنکه استدلال باشد و بخواهد فرد مقابل را قانع کند یک جمله امری است و مردم عادی در مقابل این جملات (خصوصا کسانی که سن بالاتری دارند) واکنش نشان می دهند و معمولا زیر بار آن نمی روند و به همین خاطر دچار تشنج می شوند و گاه در پاسخ می گویند حجاب امری فردی است و به شما ربطی ندارد!
برای جلوگیری از این مسئله باید مراقب باشیم تمامی جنبه های امر حجاب را مدنظر بگیریم. درست است که در اسلام «امر» به معروف و نهی از منکر داریم اما این دلیل نمی شود که هرجمله ای را خواستیم به کار بگیریم بلکه باید جملاتی را به کار ببندیم که نهایت تاثیر را در مخاطب داشته باشد مثلا در مواجهه با یک بانوی کم حجاب، از او در نهایت احترام درخواست کنیم تا حجاب بهتری را رعایت کنند؛ به این شیوه به او قهمانده ایم که برای خودش ارزش قائل هستیم و در صورتی که حجاب بهتری را مراعات کند ارزشش بیشتر هم می شود اما اگر احترام های اولیه را زیر پا بگذاریم مسلما به نتیجه ای که اسلام مدنظر دارد نخواهیم رسید.
امیدوارم هیچ وقت متشنج نشوید و متشنج نکنید!
؛
امید وطن دوست – نویسنده اختصاصی وب سایت حجاب برتر
