کدام توافق ؟! … کدام برد ؟!

بسمه تعالی شأنه
توافق برد ـ برد معنا ندارد
وقتی رئیس جمهور کاسه بندزن‌ها و سد سازها و مهندسین عمران و معماری را به تحدی دعوت کرد و موضوع تحریم‌ها را با کاسه شکسته و ساختمان در حال فرو ریختن و تِرک برداشتن سد تشبیه می‌کند کمی مشکوک میشم به اینکه چه شد تحریم‌های 35 ساله با مذاکرات 10 ساله در مدت 6 ماه متزلزل شد؟!

نه حقوقدان هستم و نه قهرمان دیپلماسی و نه دیپلمات اما معنای کلام و واژه‌ها رو خوب می‌فهمم. مقدمات و اصل توافقنامه ایران با 5+1 در موضوع صنعت هسته ای ایران، دارای وجوه بسیاری است که هر کس به مناسبت به آن پرداخته اما برای فردی که سیاسی و سیاسی نویس نیست چالش‌های ذهنی زیادی را ایجاد کرده.

مدتی قبل رایان کاستلو، کارشناس مسائل ایران و امریکا، در آخرین تحلیل خود اظهار داشت:
اگرچه گفتگوها پیرامون مناقشهٔ هسته ای ایران در ظاهر فنی است اما در حقیقت این مسئله کاملاً سیاسی بوده و به همین دلیل، توافق برد ـ برد در آن معنا ندارد… و بُرد هرکدام از طرفین، قطعاً شکست طرف مقابل خواهد بود …!

توافق
اصطلاح توافق، اسم مصدر (عربی) در فرهنگ لغات به معنی «اتفاق کردن در رأی» و «مطابق و سازگار شدن با رأی طرف مقابل» است…
تا اینجا مشکلی با توافق نامه هسته ای ندارم و توافقنامه با توجه به ضمانت‌ها، الزامات و تعهدات به معنای حقیقی کلمه به معنی اتفاق کردن در یک رأی و مطابق و سازگار شدن با رأی طرف مقابلبوده است.

اما وقتی تناقض گویی طرفین را در دستاوردهای توافقنامه کذایی می‌بینم معانی توافق دچار لغزش می‌شود و در حد یک عهدنامه تنزل پیدا می کندو تبدیل به یک ضمانت یک طرفه و سر سپردن به نظریه و آراء طرف مقابل مذاکره می‌شود.
چرا..؟!

برد برد
در مذاکره تجاری، تفکر تاجر ماهر اینطوره که در یک معامله، همیشه اول باید دنبال رسیدن به یک منفعت شخصی بود و در آخر به فکر سود طرفینی تا بالاخره به یک سود حداقلی برسیم مانند عقود شرعی مضاربه و جعاله که منفعت طرفینی به شرایط خاص خود لحاظ شده که از ابتداء طرفین معامله حتی بدون توافق نیز هیچ ضرری را متحمل نمی‌شوند.

اما
وقتی شخصی حقی را از یک نفر تصرف می‌کند و مانع از نفع شخص شد و ضرر قابل اعتنایی با این تصرف به فرد وارد کرد، باز هم مذاکره برای یک منفعت دوطرفه معنا پیدا می‌کند؟

با پیوستن رسمی ایران به (آژانس بین‌المللی انرژی اتمی IAEA) و پذیرفتن معاهدات، تمام حقوق در موضوع هسته ای ایران، از طرف مرجع اصلی رسیدگی به موضوعات هسته ای کشورهای جهان ثابت شده است. چگونه ایران برای رسیدن به حقوق خود در پی یک مذاکره برد ـ برد است، در حالی که برد طرف متخاصم به معنی ضرر و نرسیدن به حقوق ایران خواهد بود؟!

برد در مذاکرات منفعتی، به معنی رسیدن به سودی که از قبل برای شخص نبوده که در مقابل آن باخت قرار دارد در حالی که در توافقنامه ژنو رسیده به حقوق حداقلی غیر ثابت در مقابل واگذاری حقوق حقه یک ملت به طور کامل بوده.

مذاکره برای رسیدن به منافعی که حق شخص محسوب میشه معنایی ندارد چه برسه به این که دنبال یک منفعت طرفینی هم باشیم و در اینجاست که استقامت و مبارزه برای رسیدن حق معنا پیدا میکنه و در آخر نرمش قهرمانانه …

برگردیم به اظهارات رایان کاستلو، کارشناس مسائل ایران و امریکا که گفته بود: در تئوری، صادرات کالاهای انسان دوستانه به ایران قانونی است اما تحریم‌های همه جانبهٔ اعمال شده تقریباً بر کل بخش بانکی ایران، این کار را یا بسیار دشوار یا در عمل غیرممکن کرده است؛

و این یکی از روشن‌ترین دلایل برای اثبات این مدعا است که توافقات اینچنینی را نمی‌توان به معنای بُرد تلقی کرد زیرا چیزی که در ظاهر یک پیروزی برای ایران عنوان می‌شود پوسته ای خوش نقش ولی بدون محتوای مناسب است! بدین معنی که تحریم‌ها روی کاغذ برداشته شده یا تخفیف داده شده‌اند اما در عمل امکان محقق شدن آن وجود ندارد.

نکته مهم:
اون وقت میان میگن چرا مردم برای باخت سه بر یک تیم ملی ایران توی جام جهانی میریزن بیرون شادی و دست افشانی (رقص) می‌کنند …؟!
خب برادر من از منطق مذاکره استفاده کردن … هی فکر می کنن بردن 

منبع:مقالهکدام توافق ؟! … کدام برد ؟! از صفحه شخصی آقای متین امامی در افسران