اصل مهدویت در اسلام باور به قیام مردی است از دودمان رسول اکرم(ص) که با نیرویی خداوندی در آخرالزمان ظهور می‌کند و جهان را پر از عدل و داد می‌نماید. بر این باور غیبت کبرای امام مهدی (عج) هم اکنون نیز ادامه دارد و امام زنده و آگاه امّا ناپیدا از چشم مردم ، رهبری امت را به دوش می‌کشد.
اکنون برای آنکه توهم ساختگی بودن فکر مهدویت را از بین برده باشیم براساس مدارک اصیل اسلامی بر اصالت مهدویت دلیل و برهان می‌آوریم که قطعی‌ترین و معتبرترین سند نیز قرآن است. در ادامه مطلب همراه سایت بنیانا باشید
مهدویت در قرآن:
در حداقل ده آیه از آیات الهی قرآن کریم به مسأله‌ی مهدویت اشاره شده است که به طور اختصار به بررسی آن‌ها می‌پردازیم.
خداوند متعال در سوره‌ی مبارکه صف آیه‌ی 9 می‌فرماید: … لیظهره علی الدّین کلّه و لوکره المُشرکون؛ تا تمامی دین را آشکار کند اگر چه مشرکان ناخشنود گردند. (صف / 9)
علامه ابوعبدالله محمد بن یوسف گنجی از علمای شافعی مذهب در کتاب البیان اخبار صاحب الزمان می‌گوید: سعید بن جبیر در تفسیر آیه‌ی فوق گفته که منظور مهدی(عج) است که از عترت فاطمه(سلام الله علیها) می‌باشد.(1)
یکی دیگر از علمای اهل تسنن در تفسیرش بر این آیه می‌گوید: خروج مهدی(عج) آن گاه خواهد بود که تمامی اهل زمین یا در اسلام داخل شوند و یا دادن جزیه را بپذیرند.(2)
حتما بخوانید »» چگونه برای ظهور امام مهدی علیه السلام دعا کنیم؟ ؛ کسی درباره فرج دعا کرد ، آمین بگویید
یک آیه‌ی دیگر درباره مهدویت :
همچنین آیه‌ی 61 سوره‌ی زخرف را که می‌فرماید: و إنّه لَعِلمٌ للسّاعة؛ و همانا او نشانه و مقدمه قیامت است، دلالت کننده بر حضرت مهدی (عج) می‌دانند.
مقاتل بن سلیمان و گروهی از مفسرین که در تفسیر از او تبعیت می‌کنند عقیده دارند که منظور از «او» در آیه‌ی شریفه مهدی(عج) است در آخرالزمان ظهور خواهد نمود. (3)
سرافکندگی دنیوی!
در سوره‌ی بقره آیه 114 و نیز سوره مائده آیه 41 داریم: لهم فی الدّنیا خزیٌ؛ در این دنیا ذلّت و خواری نصیب آن‌ها می‌شود.
حافظ بن جریر طبری در تفسیر جامع الفیان خود در مورد آیه‌ی شریفه حدیثی را بدین مضمون نقل کرده است. «خواری ایشان در دنیا هنگام ظهور مهدی(عج) است که قسطنطنیه را فتح می‌نماید و ایشان را می‌کشد. این سرافکندگی ایشان در دنیاست.» (4)
پیشوایان زمین!
و نرید أن نمکنّ علی الذین استضعفوا فی الارض و نجعلهم ائمه و نجعلهم الوارثین؛ و اراده کردیم تا بر ضعیف شدگان زمین منت گذاریم و ایشان را پیشوا و وارث زمین قرار دهیم. (قصص/5)
ابن ابی الحدید از علمای اهل تسنن می‌گوید: مشایخ ما عقیده دارند این آیه وعده به ظهور امامی است که تمامی زمین را تصرف نموده بر کشورها استیلا می‌یابد.(5)
تسلیم فرمان اویند!
خواجه کلان قُندوزی حنفی می‌گوید: رفاعة بن موسی در مورد آیه‌ی 82 سوره آل عمران از حضرت صادق(علیه السلام) نقل می‌نماید که فرمود: هنگامی که حضرت مهدی(عج) قیام کند قطعه زمینی نمی‌ماند مگر آنکه بانگ شهادت توحید «لا اله الاّ الله» و نبوت پیامبر«محمد رسول الله» در آن بلند می‌شود – کنایه از گسترش اسلام در تمامی روی زین و تسلیم همگان به فرمان و دین الهی.»(6)
و آن آیه چنین است: و له اسلم مَن فی السموات و الارض طوعاً و کرهاً؛ و هر چه در آسمانها و زمین است خواسته و ناخواسته تسلیم فرمان او می‌شود. (آل عمران / 82)
آیاتی که ذکر شد آیت قرآن معتبری بود که براساس منابع اهل تسنن دلالت بر اصالت مهدویت دارند. اکنون به نقل آیاتی می‌پردازیم که شیعه براساس تفاسیر خود در مورد حضرت مهدی(عج) می‌داند.
110 آیه‌ی مهدوی !
علامه‌ی بزرگوار سیدهاشم بحرانی در کتاب «الحجّة فیما نزل فی القائم الحجة» به بررسی صد و ده الی صد و بیست آیه پرداخته است که در باب مهدویت هستند و احادیث وارده ذیل آیات شریفه را جمع آوری نموده است.
از جمله این آیات آیه شریفه‌ی 81 سوره مبارکه اسراء است که می‌فرماید: قل جاء الحق و زهق الباطل؛ بگو حق آمد و باطل نابود گشت. امام باقر(ع) می‌فرمایند: هنگامی که قائم ظهور کند دولت باطل نابود می‌شود و بر کنار می‌گردد.(7)
همچنین از امام باقر(ع) نقل است که فرمودند: آیه‌ی «والذین إن مکّناهم فی الارض اقاموا الصّلوة و آتوا الزکوة و أمروا بالمعروف و نهوا عن المنکر ولله عاقبة الامور؛ آنان که اگر در زمین تمکین یابند و اقتدارشان بخشیم نماز را به پای می‌دادند و زکات می‌دهند و به خوبی‌ها فرمان می‌دهند و از زشتی‌ها باز می‌دارند و پایان همه کارها بدست خداست.
(حج/41) در مورد حضرت مهدی (عج) و اصحاب آن بزرگوار نازل شده است که خداوند آن‌ها را بر شرق و غرب زمین تملک دهد و به وسیله‌ی آن‌ها دین را آشکار نماید تا آن که اثری از ظلم و انحراف و کج روی دیده نشود.(8)
مضمون همین حدیث به نحوی دیگر از امام باقر(علیه السلام) چنین آمده است «این آیه در مورد آل محمد(ص) تا آخرین امام است و خداوند مهدی(عج) و اصحابش را بر شرق و غرب زمین تملّک می‌دهد و دین را کامل نموده بوسیله ی او باطل و بدعت‌های ناروا را از بین می‌برد همان طور که نادانان حق را از بین برده بودند تا این که اثری از ظلم باقی نمی‌ماند و ایشان به معروف و نیکی‌ها فرمان می‌دهند و از منکرها باز می‌دادند.(9)
نویسنده : ن. رادفر
منابع و مآخذ:
1- ابوعبدالله محمد بن یوسف گنجی شافعی – الفیان فی اخبار صاحب‌الزمان – ص 103.
2- احقاق الحق، ج 13، ص 378 و 379.
3- همزاوی – مشارق الانوار فی فوز اهل الاعتبار – ص 124.
4- حافظ محمد بن جریر طبری – جامع الفیان – ج 1، ص 501.
5- ابن ابی الحدید – شرح نهج البلاغه – ج 4- ص 336.
6- کلان قندوزی حنفی – ینابیع المودّة – ص 421.
7- بحارالانوار – ج 13 – ص 18.
8- زهیری – المهدی – ص 163.
9- بحارالانوار – ج 13 – ص 15.
