در قرآن فراوان به بحث نذر اشاره شده است . مانند نذر مادر حضرت مریم (س) که نذر کرده بود فرزند او (ع) خادم خانه خدا شود و خودِ حضرت مریم (س) که نذر کرده بود روزه سکوت بگیرد؛ همچنین، وقتی خداوند متعال در سوره انسان درباره عبادالرحمن صحبت می کند، یکی از ویژگی های آن ها را «یوفون باالنذر» یعنی کسانی که نذر می کنند و به نذر خود وفا هم می کنند، بیان می کند.
اتفاقا روایت هم داریم که وقتی امام حسن و امام حسین علیهما السلام بیمار شدند، امام علی (ع) نذر کردند روزه بگیرند و حضرت زهرا (س) نیز با این نذر همراهی کردند که در واقع این ماجرا در سوره انسان (دهر) اشاره شده است و این آیات و سیره اهل بیت علیهم السلام بیان گر آن است که نذر کردن اشکالی ندارد.
بنابراین اصل بحث نذر هم در آیات قرآن و هم روایات اشاره شده و مورد تایید است. همچنین، روایات اهل سنت نیز بر این مساله صحه می گذارد از جمله در سنن ابی داوود، حدیث ۳۳۱۳، باب وفای به نذر، بیان شده: شخصی به نزد پیامبر (ص) آمد و سوال کرد که نذر کرده قربانی بدهد. …. حضرت (ص) فرمودند: پس به نذرت وفا بنما.
برای نمایش ادامه مطلب روی ” ادامه خواندن ” بزنید …
لذا هم در قرآن و هم روایات شیعه و سنی بحث نذر بیان شده و شک و شبهه ای در الهی بودن نذر وجود ندارد، برخی بیان می کنند نذری دادن در ماه محرم از نظر عقلی کار پسندیده ای نیست و بهتر است در عوض آن به فقرا کمک شود؛ در پاسخ باید گفت نذر کردن از نظر عقلی دارای فواید بسیاری است.
به طور مثال نذر کردن دلبستگی انسان را به دنیا کم می کند، همچنین، موجب تقویت ایمان می شود و در نتیجه کمک به فقیران؛ در واقع وقتی که فردی غذایی برای امام حسین (ع) نذر می کند، این عمل او باعث ترویج فرهنگ عاشورا و ادامه پیدا کردن راه حسین (ع) می شود.
اسلام دین تک بعدی و جزئی‌نگر نیست، اسلام به حد کافی قواعدی در راستای ریشه‌کنی فقر در جامعه دارد بنابراین طرح چنین مسائلی آن هم در چنین ایامی نه تنها نشانگر دلسوزی این اشخاص برای فقرا و دفاع از آنها نیست بلکه کاملا به منظور جلوگیری از حضور مردم در این هیئت‌ها است.
بر اساس فرهنگ اسلامی و دستورات دینی اهل بیت علیه السلام، خمس، زکات، احسان و صدقه و ایثار همگی در راستای کمک به فقیران انجام می‌گیرد و مخارجی که در دستگاه امام حسین انجام می‌گیرد هیچگونه تعارضی با ریشه‌کنی فقر در جامعه را ندارد.
طبیعی است اگر فرهنگ حسینی در جامعه ما رشد پیدا کند، روحیه بخشش به فقرا و ظلم ستیزی در جامعه افزایش یافته و در نتیجه این مساله موجب ستاندن حق مظلومان از ظالمان و برقراری عدالت اجتماعی و نابودی فقر در جامعه می شود.
در واقع می توان گفت نذر کردن، کمک به فقیران است اما به دو شیوه: اولا شیوه مستقیم که بالاخره در این مراسم فقیران جامعه هم بهره مند می شوند و هم به شیوه غیرمستقیم و با ترویج فرهنگ بخشش و ظلم ستیزی و ستاندن حق مظلومان جامعه از ظالمان کمک به نیازمندان می شود.
خودِ نذر تقسیم اموال است و نتیجه آن از بین رفتن فاصله طبقاتی در جامعه، یعنی یکی از روش هایی که مردم اموال خود را با هم تقسیم کنند نذر است و نذر باعث می شود مردم، فقیران جامعه را هم در ثروت خود شریک کنند.
بر اساس فرهنگ اسلامی و دستورات دینی اهل بیت علیه السلام، خمس، زکات، احسان و صدقه و ایثار همگی در راستای کمک به فقیران انجام می‌گیرد و مخارجی که در دستگاه امام حسین انجام می‌گیرد هیچگونه تعارضی با ریشه‌کنی فقر در جامعه را ندارد.
همه هزینه‌های صورت گرفته در دستگاه امام حسین هزینه‌های فرهنگی هستند، این هزینه‌ها انجام می‌گیرد تا مردم و جوانان جذب هیئت‌ها شده و اتفاقا به فکر فقرا باشند .
افرادی که مبادرت به انتشار چنین شبهاتی می‌کنند و می گویند نذری ندهید ، قطعا خودشان هیئتی نیستند چرا که اگر در هیئت حضور داشته باشند می‌توانند به وضوح جاذبه‌های فرهنگی بسیاری که برای جوانان ایجاد می‌شود را به عینه ببینند.
دشمن با طرح چنین مسائلی درصدد جلوگیری از حضور حداکثری مردم در مراسم‌های عزاداری امام حسین (ع) را دارد.
ایجاد تزلزل در اعتقادات مردم را از دیگر اهداف انتشار این شبهات است . همه هزینه‌هایی که در دستگاه امام حسین انجام می‌گیرد وسیله‌ای برای نزدیک کردن قلوب مسلمین به یکدیگر است.
همه هیئت‌ها محل کمک به مردم و فقیران هستند، جوانان با حضور در این هئیتها زندگی اجتماعی دینی را تمرین کرده و نشاط اجتماعی و پویایی برای آنها فراهم می‌شود.
نذر در قرآن جایگاه ویژه‌ای دارد اما نذری دادن برای امام حسین از زمان امام باقر و امام صادق در میان مردم رواج پیدا کرده است.
ما در جامعه علاوه بر فقر مادی، فقر فرهنگی نیز هم داریم متاسفانه گروهی از مردم توجه به فقر مادی داشته و از فقر فرهنگی غافل می شوند، در حقیقت نذر کردن باعث از بین رفتن فقر فرهنگی می شود به این ترتیب که وقتی گروهی نذر می کنند برای مراسم امام حسین (ع) نذری بدهند و در این راستا مراسمی برپا می کنند، افرادی که در این جلسات و روضه ها و سخنرانی ها شرکت می کنند، از معارف الهی بهره مند می شود و فقر فرهنگی آن ها از بین می رود و طبیعی است که همین مساله یعنی از بین رفتن فقر فرهنگی در افراد ایجاد تعهد، و در نتیجه فضای مثبت در جامعه ایجاد می کند.
افرادی که به نذر کردن ما ایراد می گیرند از آنها سوالی داریم مبنی بر این که شما که نذر نمی کنید، چه می کنید؟ آیا واقعا به فقرا کمک می کنید یا تنها به دنبال بهانه گیری هستید؟ آیا واقعا افرادی که سنگ افراد فقرا را به سینه می زنند تا چه میزان هزینه برای خرید لوازم خانه و زندگی شخصی خود و … می کنند؟ این در حالی است که بیشترین نذر را طبقه متوسط جامعه انجام می دهند، نه طبقه مرفه!
ویدیو از طلبه اصولطلب talabeh_osoultalab | متن برگرفته از سخنان حجت الاسلام حسن اسدالهی سلطان آبادی و محمد معصومی (عضو هیئت علمی گروه معارف دانشگاه علوم پزشکی همدان)
***
ویدیو » سرطان جهل و سرطان مغز در هنگام نذری دادن !!
ویدیو در دیدستان | ویدیو در روشنگری
–
نَذْر آن است که انسان ملتزم شود کار خیری را برای خدا به جا آورد یا کاری را که نکردن آن بهتر است، برای خدا ترک کند. عمل به نذر در صورت وجود تمام شرایط آن واجب است.
تعریف
نذر آن است که انسان ملتزم شود کار خیری را برای خدا به جا آورد یا کاری را که نکردن آن بهتر است، برای خدا ترک کند.[۱]
سابقه نذر
نذر در میان امت‌های پیش از اسلام هم بوده است. قرآن کریم داستان نذر همسر عمران[۲] و نذر حضرت مریم [۳] را نقل کرده است و عمل به نذر را یکی از ویژگی‌های عباد الرحمن برمی‌شمارد.[۴]
آیه اطعام هم که در فضیلت اهل بیت(ع) است مربوط به نذری است که آنان برای رفع بیماری امام حسن و امام حسین(علیهم السلام) کرده بودند. خدای متعال آنان را شفا بخشید و ایشان نیز روزه گرفتند.[۵]
شروط نذر
نذر شروطی دارد که عبارتند از:
صیغه نذر
زمانی عمل به نذر الزامی است که صیغه نذر به عربی یا فارسی خوانده شود. این صیغه در زبان فارسی این چنین است: «برای خدا بر عهده و ذمه من باشد اگر فلان حاجت و خواسته من برآورده شد، فلان کار را انجام می‌دهم.» بنابراین اگر این صیغه به صورت شرعی آن گفته نشود، عمل به آن نذر ضرورتی ندارد. صیغه نذر احتیاج به قصد قربت دارد.[۶]
متعلق نذر
انسان می‌تواند انجام دادن کاری را نذر کند که از نظر شرعی رجحان داشته باشد. مثلا نذر کند یک عمل مستحب یا واجب را انجام دهد و یا کار حرام یا مکروهی را ترک کند. بنابراین نذر ترک یک عمل مستحب یا واجب و یا انجام یک کار مکروه و یا حرام باطل است.
امکان انجام نذر
انسان کاری را می‌تواند نذر کند که در توانش باشد بنابراین کسی که نمی‌تواند پیاده به کربلا برود، اگر نذر کند که پیاده برود نذر او صحیح نیست.[۷] حتی اگر کسی در زمان نذر قادر به انجام آن باشد اما بعد از نذر از انجام آن عاجز شده باشد در این صورت نیز نذر باطل است.
نذر کننده
هر فرد عاقلی که به سن تکلیف رسیده باشد می‌تواند نذر کند البته باید نذرش از روی اختیار باشد و قصد جدی هم داشته باشد.[۸]
متن بالا بخشی از احکام نذر بود ، برای مطالعه ادامه متن به این صفحه در ویکی شیعه مراجعه کنید
–
–
در ادامه بخوانید »» خندوانه را +۱۸ اعلام کنید ؛ چند نکته درباره جملات جنسی در شبکه نسیم
–
