مراسم تجمع بزرگ زائران اربعین شب 27 مهر 96 با حضور عاشقان و دلدادگان حسینی در شبستان امیرالمؤمنین(ع) مسجدالنبی(ص) شهر قزوین برگزار شد.

در این مراسم سیدمطهر سیدعلیزاده رئیس ستاد مردمی اربعین استان قزوین و حجت‌الاسلام علیرضا پناهیان استاد حوزه و دانشگاه در خصوص رشادت‌های امام حسین(ع) و مراسم معنوی اربعین به سخنرانی پرداختند.

در ادامه مطلب بخشی از سخنان استاد پناهیان در این مراسم را میخوانیم »»

نکته : متن توسط صفحات مجازی استاد منتشر شده است و کامل نیست؛ هنوز صوتی از سخنرانی استاد در این مراسم منتشر نشده است

استاد پناهیان »» اگر امام عسکری(ع) زیارت اربعین را علامت مؤمن، بیان نفرموده بود (تهذیب‌الاحکام/۶/۵۲) و اگر ده‌ها روایت دربارهٔ اهمیت پیاده‌روی برای زیارت امام حسین(ع) وجود نداشت، آیا باز هم وظیفهٔ ما نبود که به این راهپیمایی باعظمت اربعین کمک کنیم؟!

وقتی می‌بینیم تجمع مؤمنین در اربعین، مظهر قدرت و مایهٔ عزت امت اسلامی است، اگر سفارشی هم در این‌باره نداشتیم آیا اربعین برای ما تکلیف‌آور نمی‌شد و آیا می‌توانستیم اربعین در خانهٔ خودمان بنشینیم؟!

بعضی‌ها معلوم نیست دنبال چه نوع دستوری از سوی خدا و چه نوع فهمی از دین می‌گردند، تا به اربعین اهتمام بورزند؟ مگر همه‌چیز باید در نصِ صریح روایت باشد؟! پس فهمِ ما چه می‌شود؟!

مگر برای سینه‌زنی یا برای دسته‌های عزاداری در ایام محرم روایتی داریم؟ اینها سنت‌هایی است که مؤمنان بر اساس اندیشهٔ حکیمانهٔ خودشان طراحی کرده‌اند.

حضرت امام(ره) که یک فقیه و فیلسوف بود، دربارهٔ اهمیت دسته‌های عزاداری می‌فرمود: اگر شما در خانهٔ خودتان بنشنید و زیارت عاشورا بخوانید، این‌کار موجب حفظ اسلام نمی‌شود. مکتبی که پایش هیاهو نباشد و به سر و سینه‌زدن نباشد، باقی نمی‌ماند (صحیفهٔ امام/۸/۵۲۶)

مگر ما برای راهپیمایی و تظاهرات‌کردنِ سیاسی روایت داریم؟! چون مردم در این راهپیمایی‌های سیاسی، قدرت خودشان را به نمایش می‌گذارند و مواضع خودشان را تحکیم می‌بخشند. در راهپیمایی اربعین هم همین اتفاق می‌افتد.

ما هیچ روایتی برای تظاهرات ۲۲بهمن نداریم، اما عقل ما شرکت در این تظاهرات سیاسی را بر ما لازم می‌آورد چون موجب قدرت و عزت اسلام است و همهٔ علما نیز در این چهل سال بعد از انقلاب، بر راهپیمایی ۲۲بهمن تأکید کرده‌اند. عقل، یکی از منابع تشخیص تکلیف در فقه است.

من از مبلغان محترم دینی که مبلّغ اربعین نیستند، تعجب می‌کنم؛ شما کدام دین را می‌خواهید ترویج کنید؟ دینی بدون راهپیمایی به‌سوی کربلای امام حسین(ع)!

در روایات، هم بر پیاده‌روی برای زیارت صریحاً تأکید شده و هم بر زیارت اربعین تصریح شده است. حتی در زمان خودِ ائمه هدی(ع) نیز پیاده‌روی برای زیارت و ملاقاتِ ایشان، باب بوده است.

چطور بعضی‌ها هنوز بر چهرهٔ مؤمنانه‌شان علامت ایمان-که زیارت اربعین است- ثبت نشده است؟! این افراد چطور می‌توانند با خودشان کنار بیایند؟! چطور کسی می‌تواند در اربعین در خانهٔ خودش بنشیند؟!

کسانی که توفیق ندارند به این زیارت بروند، لااقل می‌توانند تا لبِ مرزها بروند و بگویند: «حسین جان! ما به‌سوی تو آمدیم؛ اما فقط تا اینجا توانستیم بیاییم» آن‌وقت ببینید اثرش چه خواهد شد؟ ما اگر این‌طرف مرز، ده میلیون عاشق برای زیارت اربعین داشته باشیم که-به‌دلیل اینکه مسئولین، امکانات لازم را فراهم نکرده‌اند- نتوانستند به زیارت اربعین بروند، چه افتخاری برای سرزمین ما خواهد بود و چه اثر عظیمِ بین‌المللی خواهد داشت!

ما برای توجه به اربعین منتظر چه هستیم؟ شاید بعضی‌ها منتظرند که امام زمان(ع) ظهور کنند و دستور مستقیم برای زیارت اربعین بدهند! کسی که این‌همه اشاره‌ها را نگرفته، مستحقِ دریافتِ دستور مستقیم حضرت هم نخواهد بود و احتمالاً آن زمان هم یک بهانهٔ دیگری خواهد آورد! در این مکتب، کسی مقرب می‌شود که اشاره‌ها را بگیرد.

اگر هیچ روایتی هم دربارهٔ راهپیمایی باعظمت اربعین نداشتیم، الان که قلب‌های مؤمنان متحول شده و متوجهِ اربعین شده، نفسِ همین موضوع برای ما تکلیف ایجاد می‌کند که به این حرکت باعظمت کمک کنیم تا روضهٔ مخصوصِ امام حسین(ع) در اربعین در کربلای معلا، غریب نماند.

[su_note]

در ادامه بخوانید »»

تجربیاتی از پیاده روی اربعین [راهنمای حضوری مفید و موثر در اربعین]

الگوهای رفتاری میزبانان اربعین در عراق

چگونه به زائران اربعین خدمت کنیم؟ چه وسائلی همراه ببریم ؟

[/su_note]

گاهی از اوقات، مسئولین اجرائی دربارهٔ پیاده‌روی باعظمت اربعین، برخوردی دارند که شبیه برخورد با توریسم یا یک امر تفریحی و تفننی مانند تفریح‌کردن مردم در ایام تعطیلات نوروز است. وقتی به امام حسین(ع) می‌رسیم، چون حضور مردم در این فضا قوی است(به‌ویژه در اربعین) برخی از نهادهای دولتی طمع می‌کنند که یک پولی هم از مردم دربیاورند!

این پول بیمه‌ای که پارسال از زائرین اربعین گرفتند، چه‌مقدارش در همین راه خرج شد؟ آیا رواست که این پول برای اربعین صرف نشود؟ دوست داریم بدانیم که از این طریق، چقدر درآمد برای برخی از بیمه‌ها حاصل شد و چقدرش برای زائرین اربعین هزینه شد؟

شما بودجه‌های فرهنگی کشور را بررسی کنید که صرفِ چه اموری می‌شود؟ از موسیقی تا هر برنامهٔ فرهنگیِ دیگر؛ حتی برنامه‌های معنوی مثل قرآن و نماز و… بعد ببینند که چند درصدِ بودجهٔ فرهنگی کشور، صرفِ امام حسین(ع) می‌شود؟

نمی‌گوییم که هیچ بودجه‌ای در راه اربعین صرف نشده است، اما می‌خواهیم یک مقایسه‌ای صورت بدهیم بین بودجه‌هایی که صرفِ امورِ دیگر فرهنگی می‌شود با بودجه‌ای که صرفِ امام حسین(ع) می‌شود.

سؤال بعدی این است که اثر امام حسین(ع) در نفوس و جان‌ها و بهسازیِ فرهنگ و فکر انسان‌ها بالاتر است یا عمومِ فعالیت‌های فرهنگیِ دیگر؟ مگر امام حسین(ع) و کربلای او نیست که موجب تداوم اقامهٔ نماز و حفظ قرآن شده است؟

مگر نمی‌بینید که اربعین و زیارت امام حسین(ع) چه اثری بر دل‌ها می‌گذارد؟ چه بی‌نمازهایی را نمازخوان کرده! چه غیرمحجّبه‌هایی را محجبه کرده! چه رفتارهایی را اصلاح کرده و چه مؤمنینی را ارتقاء بخشیده است!

هنوز نسبت به اربعین، غفلت وجود دارد. ظرفیت کشور ما برای اعزام‌کردن زائران اربعین ده برابر رقم کنونی است. هم امکان جاده‌سازی برای این مسیر وجود دارد و هم افراد بسیاری هستند که حاضرند به اربعینِ حسینی خدمت کنند؛ فقط این نیروها باید سازمان‌دهی بشوند. باید آن بصیرت لازم نسبت به عظمت امام حسین(ع) ایجاد شود.

دوستان، سعی کنید حتی یک‌سال هم زیارت اربعین از شما فوت نشود! امام صادق(ع) در کلامی، توبیخ می‌کنند کسانی را که دوسه سال بگذرد و به کربلا مشرف نشوند و می‌فرماید: کسی که سه سال پشت‌سرِ‌هم به زیارت امام حسین(ع) نرود، عاقِ رسولِ خدا(ص) می‌شود(کامل‌الزیارت/296 و 297) تازه این مربوط به آن زمانی است که شیعیان امنیت نداشتند و اگر دشمنان می‌فهمیدند کسی شیعهٔ امام حسین(ع) است، او را می‌کشتند!

همچنین در روایات آمده است: کسانی که دارا هستند، سالی دوبار به زیارت امام حسین(ع) بروند و فقرا هم سالی یک‌بار بروند (کامل‌الزیارات/293)

ما اگر دلسوز فرهنگِ این جامعه هستیم، باید کاری کنیم فقرا و کسانی که دارا نیستند هم راحت بتوانند به این زیارت بروند؛ و الان اربعین، این مسیر را باز کرده است. افراد ثروتمند هم می‌توانند از این فرصت استفاده کنند و مستقیماً به این روضهٔ باعظمتِ امام حسین(ع) خدمت کنند.

آدم تعجب می‌کند؛ بعضی‌ها برای محرم و عاشورای هیئتِ خودشان خرج می‌کنند اما برای روضهٔ مخصوصِ امام حسین(ع) که اربعین در حرمِ خودش برگزار کرده و این‌همه جمعیت می‌آیند، خرج نمی‌کنند! البته اخیراً کارهایی انجام شده؛ چه در لبِ مرزها و چه در مسیرهای داخل کشور، مؤمنین از زائرین اربعین پذیرایی می‌کنند، اما هنوز خیلی جای کار دارد.

می‌دانید پذیرایی از زائر امام حسین(ع) چقدر ارزشمند است! شما بهتر از این، چگونه می‌خواستید با امام حسین(ع) ارتباط برقرار کنید؟ اگر کاروان اهل‌بیت(ع) از شهر شما عبور می‌کرد، شما برای آن کاروان چه‌کار می‌کردید؟ آیا هستیِ خودتان را در این راه نمی‌دادید؟ مگر خدمت‌کردن به زائران امام حسین(ع) کارِ کمی است؟!

اولین کسی که به گریه‌کن‌ها و عزاداران امام حسین(ع) غذا می‌داد، امام سجاد(ع) بود. ایشان در ایام عزاداری و روضهٔ امام حسین(ع) دستور می‌دادند که برای عزاداران غذا طبخ شود. وقتی عزاداران و زائران امام حسین(ع) از شهر ما عبور می‌کنند، چقدر زیباست که مردم همین سنت و شیوهٔ امام سجاد(ع) را پیگیری کنند.

تجمع زائران اربعین- قزوین-۹۶.۷.۲۷

ویدیو : مستندکوتاه “هیاهو” ؛ امام حسین(ع) که از همینجا سلام ما را می‌شنود،چرا اربعین؟ + سخنان تکان‌دهندۀ امام خمینی(ره)