دسته‌ها
مقاله

اینستاگرام چگونه آدم ها را تغییر می دهد؟ [ چگونه زنان حجاب را کنار می‌گذارند]

دکتر وحید یامین پور نوشت: «اینستاگرام» با جذابیت رو به تزاید خود، تصویری جدید از دنیایی است که زندگی به روایت عکس را در خود جای داده است. اما رمز و راز این جاذبه چیست؟

متن پیش رو یادداشتی است از دکتر وحید یامین پور  عزیز  که در آن به پدیدار شناسی اینستاگرام  پرداخته است این یاداشت را با هم بخوانیم. همراه بنیانا باشید

دسته‌ها
معرفی

قران آنلاین ؛ معرفی سایت‌های تنزیل ، پارس قرآن و برنامه تبیان


روزانه افراد زیادی که در محل کار خود یا جای دیگر دسترسی به قرآن ندارند از سایت های قران انلاین برای تلاوت قران و بهره مندی از قران استفاده میکنند

در چندسال گذشته تعداد این قبیل سایتهای قران انلاین افزایش یافته است به شکلی که به راحتی میتوان با جستجوی عبارت قران انلاین در اینترنت به مجموعه ای از این سایتها دست یافت

دسته‌ها
گزارش

سانسور فاجعه اودسا در رسانه‌های غرب: صدای پای نسخه آمریکایی


نبوجسا مالیک، کارشناس مسائل سیاسی و رسانه:”بر اساس شواهدی که دیده‌ام … اودسا عملیات مخفی نظامیان بود. اودسا … یکی از قتل‌عام‌هایی بود که طرفداران غرب مستقر در بوسنی و اوکراین ــ که در ترتیب دادن جنگ مهارت دارند ــ جهت ترغیب روسیه به اعزام نیروهای نظامی به اودسا، ترتیب داده بودند … به‌اعتقاد من، تمایل آن‌ها برای راه‌اندازی چنین جنایت‌های مهیبی نشان از عمق ناامیدی کنونی آن‌ها دارد”.

“نه در زیر آسمان بیگانگان
نه زیر بالهای حمایتی بیگانگان
من همه مردم خود را سهیم می‌کنم
آن‌جایی که بدبختی ما را رها کرده باشد”
“آنا آخماتووا”

دسته‌ها
مقاله

پایان عصر شبکه های اجتماعی دور از انتظار نیست [ + ویدیو ]

مطلبی که در ادامه میخوانید را نیک بیلتون نوشته است و در نوامبر ۲۰۱۷، با عنوان «The End of the Social Era Can’t Come Soon Enough» در وب‌سایت ونیتی‌فر منتشر شده است و وب‌سایت ترجمان در اسفند ۱۳۹۶ آن را منتشر کرده است.

پایان عصر شبکه های اجتماعی
پایان عصر شبکه های اجتماعی

چندماه قبل، شان پارکر، اولین رئیس فیس‌بوک، حرف‌هایی زد که داغ دل خیلی‌ها را تازه کرد. پارکر تأیید کرد که فیس‌بوک و دیگر شبکه‌های اجتماعی، آگاهانه و عامدانه، از نقصان‌های روان‌شناختی انسان‌ها سوءاستفاده می‌کنند تا کاربرانشان را هرچه بیشتر درگیر کنند.

دقیقاً مثل نوعی اعتیاد. این سخنان نشانه‌ای بود از موج جدیدی که بین مردم راه افتاده است. حالا خیلی‌ها دارند شبکه های اجتماعی را ترک می‌کنند تا شاید آرامش قبلی‌شان را دوباره پیدا کنند.

 

نیک بیلتون، ونیتی‌فر : بسیاری آمریکای پیش از جنگ داخلی را یک فانتزی پیشرو تصور می‌کنند: مردانی با سبیل‌های چخماقی که در سالن‌های گردوخاک‌گرفته لم داده‌اند و عرق ذرت بالا می‌اندازند و صدای پیانو هم در پس‌زمینه می‌آید.

ولی در واقعیت، زندگی در آن روزگار کثیف‌تر از این حرف‌ها بود: آمریکایی‌ها پس از فراغت از کار وقت خود را در شیره‌کش‌خانه‌های کاملاً قانونی با کشیدن هروئین می‌گذراندند.

در سال ۱۸۸۵ میلادی تریاک و کوکائین را حتی به بچه‌ها هم می‌دادند تا مرهمی باشد بر درد دندان درآوردن. «قطرهٔ کوکائین برای دندان‌درد»، که با شعار «تسکین فوری» تبلیغ می‌شد، بسته‌ای ۱۵ سنت فروخته می‌شد.

امروزه، در میانهٔ بحران مواد مخدر، وقتی این را می‌شنویم، بی‌بروبرگرد تعجب می‌کنیم و می‌پرسیم: «واقعاً چه فکری پیش خودشون می‌کردن؟»

 

من نیز غالباً همین تعجب و سؤال را دارم وقتی به شبکه های اجتماعی و تسلط فعلی‌شان بر جامعه فکر می‌کنم.

آیا نسل‌های آینده در ده یا بیست یا صد سال آینده به امروز ما خواهند نگریست و با سردرگمی خواهند پرسید درست است که این شبکه های اجتماعی فوایدی داشتند ولی با وجود شواهدی مبنی‌بر اینکه این پلتفرم‌ها در حال نابودکردن جامعه بودند، چرا نسلی از انسان‌ها اینقدر به آن‌ها باور داشتند؟

شواهدی همچون اینکه تروریست‌ها از این شبکه های برای عضوگیری استفاده می‌کنند، این شبکه های  باج‌گیری را تسهیل می‌کنند، اضطراب را افزایش می‌دهند و انتخاباتمان را خراب می‌کنند.

البته برخی از افرادی که این شبکه های اجتماعی را ایجاد کرده‌اند امروز مطمئن نیستند که این‌ها اصولاً فایده‌ای هم دارند. یک ماه پیش، نوشته‌ای منتشر کردم که به‌تفصیل شرح می‌داد برخی از نخستین کارمندان فیس‌بوک اینک هیولایی را می‌بینند که خودشان خلق کرده‌اند.

چنان‌که یکی از نخستین کارمندان فیس‌بوک به من گفت: «شب‌ها در جایم دراز می‌کشم و به چیزهایی فکر می‌کنم که در آن روزهای نخستین خلق کردیم و اینکه چه کاری می‌توانستیم بکنیم تا از این محصول این‌طور استفاده‌هایی نشود».

 

پس از انتشار آن نوشته، منتظر ایمیل‌ها و پیام‌های خشمناک کارمندان سابق و فعلی فیس‌بوک و توییتر و اینستاگرام بودم.

ولی چنین نشد و درعوض ایمیل‌های بسیاری از کارکنان سابق (حتی فعلی) این شبکه های اجتماعی دریافت کردم که اعتراف می‌کردند همین حس را دارند. حتی برخی از آن‌ها گفتند که خودشان دیگر از این پلتفرم‌ها استفاده نمی‌کنند.

کسانی که با من تماس گرفتند از رده‌های مهندسی بودند تا مدیران ارشد. برخی از سرمایه‌دارانی که در روزهای نخستین این شبکه های یا رقبایشان از آن‌ها حمایت مالی کرده‌اند به من گفته‌اند که دیگر از این شبکه های استفاده نمی‌کنند یا خیلی کم استفاده می‌کنند.

ماه پیش، مارک ساستر از شرکت آپ‌فرانت ونچرز نوشت که پس از مشاهدهٔ استفادهٔ ترامپ از شبکه های  اجتماعی، فیس‌بوک و توییتر را از گوشی خود پاک کرده است.

او نوشت: «این‌کار موجب بهبودی عظیم در هر روز از زندگی من شد، بهبودی که نمی‌توانم توصیف کنم و باید خودتان هم این‌کار را بکنید تا بفهمید».

این کار او به‌موازات تعداد بی‌شمار روزنامه‌نگارانی است که به من گفته‌اند حساب کاربری خود را حذف کرده‌اند یا اپلیکیشن شبکه های اجتماعی را در گوشی خود پاک کرده‌اند یا اینکه بدون حذف‌کردن حساب کاربری یا اپلیکیشن دنیای رسانه‌های اجتماعی را ترک گفته‌اند.

 

وقتی دریافتم یکی از این سرمایه‌گذاران خطرپذیر، که عشقی الهی به توییتر داشت، مدتی است در این شبکه غیرفعال شده است، ایمیلی به او زدم تا حالش را بپرسم. چنین پاسخ داد: «به‌سختی می‌توانم تصور کنم چرا باید به توییتر برگردم. مانند یک بیماری عفونی و اعتیادآور است که بر آن غلبه کرده‌ام و اینک سیستم ایمنی بدنم رضایت بیشتری دارد».

همان‌طورکه همکارم، مایا کوزوف، چند روز پیش نوشته است، رونق شبکه های اجتماعی ، که به لطف رشد صنعت موبایل شکل گرفت، به پایان رسیده است.

اشارهٔ درستی می‌کند: «اینکه آیا صنعت فناوری اطلاعات بتواند ورای بهره‌گیری از اضطراب‌های اجتماعی ما به‌قصد فروش آگهی یا ورای خشمگین‌ترکردن ما به سمتِ افزایش مشارکت [اجتماعی] ما برود، شاید نیازمند درانداختن طرحی نو در رابطهٔ میان خلیج سان‌فرانسیسکو۱ با بقیهٔ کشور باشد».

این حس، هم‌زمان، در بخش‌هایی از خلیج سان‌فرانسیسکو و بقیه کشور وجود دارد

 

حالا (البته چندماهی می‌شود) خودِ من هم بخشی از این گروهم. اینستاگرام و فیس‌بوک و اسنپ‌چت را از گوشی پاک کرده‌ام.

ماهی یک‌بار، حتی شاید هم کمتر، سری به فیس‌بوک می‌زنم تا اگر کسی پیغامی برایم فرستاده باشد ببینم و لایک و کامنت هم نمی‌گذارم. بیشتر از یک سال است که وارد اسنپ چت نشده‌ام.

روزی سه‌بار در اینستاگرام عکس می‌گذاشتم ولی اکنون سالی سه‌بار عکس می‌گذارم. برای مقاصد کاری، هنوز از توییتر کمی استفاده می‌کنم ولی آخرهفته‌ها اپلیکیشن آن را از گوشی پاک می‌کنم زیرا مرا غمگین یا خشمگین یا مضطرب می‌کند.

دیگر به یاد نمی‌آورم که آخرین‌بار چه زمانی سرزدن به شبکه های اجتماعی مرا شاد یا توانمند کرده است. شاید مهم به نظر نرسد ولی کسی این را می‌گوید که آن‌قدر توییتر را دوست داشت که کتابی دربارهٔ آن نوشته است.

 

بله تمام این‌ها را پیشتر نیز شنیده‌ایم، اینکه مردم شبکه های اجتماعی را ترک می‌کنند و اینکه پلتفرم‌ها کارشان تمام است.

نیویورک‌تایمز نسخه‌های مختلفی از این داستان را نوشته است و پرداختن به این موضوع در بخش اقتصادی این روزنامه مثل یک ستون ثابت شده است. ولی باور دارم این‌بار اوضاع فرق دارد و این شروع یک چرخش بزرگ است و تقصیر بر گردن همین شبکه های اجتماعی است.

 

یکی از مشکلات این است که این شبکه های اجتماعی شباهت زیادی به مواد مخدر دارند. فیس‌بوک و سایر شبکه‌ها به‌خوبی این موضوع را می‌دانند. گوشی‌هایمان چندبار در ساعت از لایک‌ها و کامنت‌ها و ریتوئیت‌ها می‌گویند.

تلاش همه‌شان یکی است، اینکه ما را دوباره آنجا بکشند تا آمار و ارقامشان برای گزارش درآمد سه‌ماههٔ بعد بهتر شود.

شان پارکر، یکی از نخستین سرمایه‌گذاران فیس‌بوک و نخستین رئیس فیس‌بوک، چیزی را به زبان آورد که همگی می‌دانستیم: قصد فیس‌بوک این است که مثل مواد مخدر عمل کند با «دادن گاه‌به‌گاه دوزهای پایین دوپامین ازاین‌طریق که کسی برای عکسی یا برای نوشته‌ای لایکی یا کامنتی گذاشته است».

پارکر گفت که این کار عامدانه و با نقشهٔ قبلی بوده است. این شرکت‌ها «از نقطه‌ضعفی در روان‌شناسی انسان سوءاستفاده می‌کنند». این نکته را چامات پالیهاپیتیا، از مدیران سابق فیس‌بوک، نیز بازتاب داده است.

در برنامه‌ای در تلویزیون سی.ان.ان، که دربارهٔ نقش فیس‌بوک در جامعه بود، او از خود پرسید «آیا خودم را مقصر می‌دانم؟» و پاسخ داد «قطعاً خودم را مقصر می‌دانم».

 

و درنهایت بزرگ‌ترین دلیلی که منجر می‌شود مردم شبکه های اجتماعی را کنار بگذارند: وعدهٔ ارتباط ختم شد به واقعیتِ گسست.

همگی دیدیم دونالد ترامپ چگونه از شبکه های اجتماعی بهره گرفت تا بین ما تفرقه بیندازد، چگونه مشکلات درونی تاریک و رقت‌انگیز خود را به جهانیان توییت کرد، چگونه توجه نکرد که عواقب برچسب‌زدن‌های بچه‌گانه روی یک دیکتاتور کمونیست، که به‌اندازهٔ خود او مشکلات درونی دارد، ممکن است ما را در آستانهٔ یک جنگ هسته‌ای قرار دهد.

دیدن همهٔ این اتفاقات به‌صورت زنده موجب می‌شود از خود بپرسید با این عمر گران‌قدر چه می‌کنم؟

درمورد گفت‌وگو با سایر شهروندان نیز چنین است. همهٔ ما تلاشی منجر به شکست برای گفت‌وگو با سایرین در این شبکه‌ها داشته‌ایم که به‌سرعت تبدیل به جنگ و دعوا شده است یا افرادی غریبه به شما حمله‌ور شده‌اند چون عقایدتان با آن‌ها متفاوت است.

سال‌ها پیش، یکی از مدیران فیس‌بوک به من گفت اختلاف‌نظر سر یک مسئله اصلی‌ترین دلیل قطع دوستی در فیس‌بوک است. او به‌شوخی گفت «کی می‌دونه، اگه این وضع ادامه پیدا کنه، شاید آخرسر کاربرهایی داشته باشیم که فقط چندتا دوست تو فیس‌بوک دارن».

ازهمه‌بدتر، همگی دیدیم روسیه به‌گونه‌ای این شبکه های اجتماعی را علیه ما آمریکایی‌ها به کار گرفت که ده سال پیش کسی نمی‌توانست فکرش را هم بکند.

 

اصلاً بیایید این شبکه های اجتماعی را بدهیم به روس‌ها. روسیه از شبکه های اجتماعی ما استفاده کرد تا تفرقه‌افکنی کند، مانند عروسک‌گردانی که اراده‌اش را بر عروسک تحمیل می‌کند.

همان‌طورکه یک مقام دولتی اخیراً به من گفت، «پروپاگاندای پنهانی پوتین یکی از موفق‌ترین کارزارهای تاریخ معاصر بوده است».

به گفتهٔ مقامات، تمام چیزی که پوتین نیاز داشت همین شبکه های اجتماعی بود. از وقتی عضو این شبکه‌های اجتماعی شدم، این نخستین‌بار است که در اردوگاه کسانی قرار می‌گیرم که می‌پرسند «چه فکری پیش خودمون می‌کردیم؟».

 

پی‌نوشت‌ها:

  • این مطلب را نیک بیلتون نوشته است و در تاریخ ۲۳ نوامبر ۲۰۱۷، با عنوان «The End of the Social Era Can’t Come Soon Enough» در وب‌سایت ونیتی‌فر منتشر شده است و وب‌سایت ترجمان در تاریخ ۲۲ اسفند ۱۳۹۶ آن را با عنوان «پایان عصر شبکه های اجتماعی دور از تصور نیست» و ترجمهٔ بابک طهماسبی منتشر کرده است.

  • • نیک بیلتون روزنامه‌نگار انگلیسی-آمریکایی است که در حال حاضر گزارشگر ویژهٔ ونیتی‌فر است. از تخم درآمدنِ توییتر: داستانی واقعی دربارهٔ پول، قدرت، دوستی و خیانت (Hatching Twitter: A True Story of Money, Power, Friendship, and Betrayal) از جمله کتاب‌های اوست
  • [۱] ثروتمندین منطقهٔ آمریکا که محل استقرار بسیاری از ابرکمپانی‌های تکنولوژی است.

 

ویدیو » اون مانکن نیست ، تو مانکنی 

دریافت ویدیو (22مگابایت)

ویدیو : مقایسه صفحات مجازی (مشهورهای ) سلبریتی‌های ایرانی و خارجی

دریافت ویدیو (19مگابایت)

[su_note]

بیشتر بخوانید »» ویدیو کوتاه « مراقبت » پخش شده از شبکه افق

[/su_note]

دسته‌ها
اخبار

شبکه «مدرسه» تا یکی دوماه آینده افتتاح می‌شود


علی دارابی معاون سیما در جمع خبرنگاران درباره جبهه جنگ نرم گفت: امروز آرایش نبرد و مقابله در دنیا تغییر کرده و این رسانه‌ها هستند که در خط مقدم هستند و در این حوزه هرکس فعال‌تر باشد و ابتکار عمل را در دست داشته باشد، موفق می‌شود.

دسته‌ها
رسانه ملی معرفی

پخش زنده تلویزیون و رادیو ,راهنمای جامع دریافت


این روزها رسانه‌های صوتی و تصویری ( پخش زنده تلویزیون )یکی از پرطرفدارترین و  مهیج‌ترین سرگرمی‌ها به شمار می‌روند. افراد زیادی در طول شبانه‌روز چند ساعت از وقت خود را برای  تماشای تلویزیون و یا گوش دادن به رادیو صرف می‌کنند. امروزه با پیشرفت  شبکه‌های ارتباطی و اینترنت دیگر لازم نیست فقط و فقط در خانه به برنامه‌های صوتی و تصویری دلخواه خود دسترسی داشته باشید.با سرویس‌های  پخش زنده تلویزیون اینترنتی می‌توانید در هر زمان و هر مکانی به برنامه خود برسید.

دسته‌ها
کلمات | مقاله، یادداشت، گزارش

بحث درباره مرگ مشکوک مالکوم شباز و خواننده آمریکا یی هیپ‌هاپ


برنامه «حکایت همچنان باقی است» شب گذشته با موضوع توسعه انقلاب اسلامی در خارج از ایران و شکنندگی رقیب و دشمن با مجری‌گری نادر طالب‌زاده از شبکه یک پخش شد. در این برنامه که با حضور احمد حنیف با استفاده از ارتباط زنده از لندن و امیر سلیمان شاعر شهیر شیعه آمریکایی همراه بود، مرضیه هاشمی مستندساز و گزارشگر شبکه Press TV در سخنانی در مورد مستند «رویای آمریکایی» که یکی از ساخته‌ها d خود او است، گفت: بعد از انتخاب باراک اوباما بسیاری می‌گفتند که نژادپرستی تمام‌شده است و من احساس کردم که الآن زمانی است که من باید این مسئله را بررسی کنم و بعد برای بررسی این موضوع به نیویورک رفتم.

دسته‌ها
حجاب و عفاف گفت‌وگو

حجاب پرچم دین و رفتار مقابل خداست


حجاب پرچم دین و رفتار مقابل خدا ست . پنجمین برنامه «حکایت همچنان باقیست»  با موضوع حجاب با حضور شهریار بحرانی کارگردان فیلم‌های «ملک سلیمان» و «مریم مقدس» از شبکه یک سیما پخش شد.

بحرانی در ابتدای این برنامه در پاسخ به چرایی ساخت مستندی با موضوع حجاب، گفت: سه سال پیش ما اقدامات اولیه این مستند را آغاز کردیم چراکه احساس کردیم موضوع حجاب موضوع بغرنج و پیچیده‌ای شده  است و احساس کردیم صحبت کردن و اقدامات انجام‌شده در این حوزه باعث شکاف بین مردم شده است و هنوز در این مقوله فرهنگی کارنکرده‌ایم و هنوز کار فرهنگی و هنری بزرگی را پیشرو داریم و باید که این بار با لحن معارفی و استفاده از آیات قرآن کاری را نمایش دهیم.

دسته‌ها
مقاله

نوع فعالیت دختران و پسران در اینترنت

شبکه گسترده جهانی اینترنت در حال حاضر فراهم کننده بخشی از نیازهای شهروندان دهکده جهانی است که به شکل یکسان در اختیار دختران و پسران قرار دارد و در دنیای جدید امروز یکی از لوازم وابسته زندگی به حساب می‌آید که نه پسرانه و نه دخترانه تلقی می‌شود. در حقیقت نگاه جنسیتی‌ای به آن وجود ندارد و استفاده از آن برای همه کس به صورت مشابه موجود است. اگرچه در ابتدا بیشتر کاربران این رسانه جدید مردان بوده‌اند اما امروزه تقریبا کاربران زن و مرد این رسانه دارای نرخ یکسان هستند.

در تحقیق منتشر شده‌ای در سال ۸۷ نشان داده شده است که استفاده از اینترنت بین گروه دانشجویان در دو گروه جنسی یکسان بوده است و تفاوت زیادی وجود نداشته است(۱). همچنین به گزارش آژانس خبری صنعت ارتباطات، ۵۹ درصد کاربران اینترنت در سال ۱۳۸۹ را مردان و ۴۱ درصد آنان را زنان تشکیل می‌دادند. دلیل بالا بودن آمار کاربران مرد اینترنت به طور کلی آن است که مردان بیش از زنان شاغل هستند و به علت دسترسی آنان به اینترنت در محیط کار است؛ در غیر این صورت میزان استفاده دختران و پسران دانشجو و جوان که بیشترین جمعیت کاربران اینترنتی را تشکیل می‌دهند یکسان است.

اینترنت می‌تواند مورد استفاده محققان علوم مختلف، پژوهشگران، علاقه مندان به بازی‌های آنلاین، فیلم و موسیقی، علاقه مندان کتاب، افراد مایل به گسترش روابط اجتماعی، وبلاگ‌نویسان، خریداران آنلاین و حتی هرزه نگاران قرار گیرد. صرفه جویی در وقت، ساده کردن برقراری ارتباط با تمامی نقاط دنیا، استفاده از دنیای نامحدود اطلاعات، انجام امور بانکی و یا به دست آوردن شماره تلفن و آدرس اماکن مورد نظر، برخی از امتیازات این شبکه سراسری به شمار می‌رود. به نظر می‌رسد علی رغم آنکه استفاده از این شبکه جهانی به نوع جنسیت وابسته نباشد، اما محتوای مورد استفاده دختران و پسران در اینترنت با توجه به علاقه مندی‌های گوناگونشان، متفاوت باشد.

دسته‌ها
اخبار

روحانی عضو شبکه اجتماعی کلوب شد


 رئیس جمهور کشورمان هم به شبکه اجتماعی  کلوب پیوسته و نخستین مطلب خود را در این شبکه به اشتراک گذاشت. لینک

وی در این مطلب، اشاره به دولت تدبیر و امید کرده و نوشته: ” دولت تدبیر و امید راه خود را در همه زمینه‌ها با کمک و حمایت شما مردم ادامه خواهد داد.

همزمان با روز جهانی ارتباطات صفحه اختصاصی پایگاه اطلاع رسانی ریاست جمهوری در شبکه اجتماعی کلوب دات کام و اشتراک ویدئوی آپارات با هدف ارتباط مستقیم با کاربران از سراسر دنیا راه اندازی شد.این صفحه به منظور تعامل میان کاربران با مرکز ارتباطات،اطلاعات و تبلیغات دفتر رئیس جمهور ایجاد شده است.”

کلوب رئیس جمهور

پیش از این وزرای بهداشت و ارتباطات و رئیس سازمان حفاظت از محیط زیست نیز در شبکه اجتماعی کلوب عضو شده اند.

بخشی از نظرات کاربران که برای اولین مطلب رئیس جمهور به نمایش درآمده : 

علیرضا نیکان از کلوب

آقای روحانی عزیز من شما رو دوست دارم فقط لطف کن شعار نده ، من جوانی هستم که در رشته ی علوم سیاسی در حال تحصیلم خیلی خوب همه چیز رو می فهمم شما برگشتی گفتی مردم ما گدا نیستند قبل از انتخابات ! پس چرا جنس های آشغال و خراب رو کردید تو یه سبد دادید ب خورد مردم ؟ اگر واقعا فکر مردم هستید نظارت بر قیمت های بازار رو داشته باشید ، صادرات رو تقویت کنید و جلوی واردات بیهوده رو بگیرید ! گردشگری رو فعال کنید تو ایران ، بنزین رو هر وقت این اقتصاد مریض خوب شد به قیمت واقعی برسونید ! که 1 پراید 8 میلیونی نشه 24 میلیون !

آتروپات توان ارس از کلوب

سلام.
آقای رییس جمهور وقتی انتخاب شدین امید ها در بین جونها زنده شد ولی نزدیک به یکساله که دولت تدبیر و امید سر کار امده ولی هیچ اتفاق جدیدی رخ نداد.. نمیخوام بهتون جسارتی کرده باشم ولی شما هم نتونستین با دانه درشت ها کاری بکنید و اوضاع نابسامان اقتصادی کشور رو تغییر بدین

رویایـــــ رنگیـــــ از کلوب

خوش آمدید…میشه به آقای ظریف هم بگید اینجا یک صفحه باز کنن؟

محمد یوسفی از کلوب

اقای روحانی سلام هر دولتی بالا پایین هایی داره اما درکنار کار های خوب شما اومدین بنزینو کردین 1000تومان با دادن سبد کالا مردم مارو فقیر نشون دادین البته از منظر رسانه های خارجی امیدوارم به کارهای خوبتون ادامه بدین وهمیشه موفق باشین

تسنیم


دسته‌ها
گزارش

اعتکاف از نگاه کاربران شبکه های اجتماعی


مراسم زیبا و با فضیلت اعتکاف هرساله در کشورهای مسلمان از جمله کشور ما برگزار می شود. در روزهای 14،13 و 15 ماه رجب مردم از هر دسته و هر سنی که باشند دور هم جمع می شوند تا یکی از بهترین اعمال را کنار هم انجام دهند. هرساله هزاران جوان که قصد دارند خود را بیش از پیش به خداوند نزدیک کنند به مساجد محل اعتکاف رفته و با روزه داری و دعا به درگاه خداوند، روحشان را به آرامش می رسانند.