آنچه را که در ادامه می خوانید مجموعه ای از دغدغه هایی که رهبری دارد اما حزب اللهی ها ندارند . در ادامه همراه بنیانا باشید 

 

۱-بعد از بیست سال از انقلاب فرانسه، برای ناپلئون بناپارت هیچ افتار دیگری از لحاظ آرمان های انقلاب-آن حرف هایی که “ژان ژاک روسو” و “ولتر” و دیگران می گفتند- در حکومت فرانسه مطلقا وجود ندارد.

از کتاب”دغدغه های فرهنگی” – مجموعه بیانات رهبر انقلاب-انتشارات صهبا-صفحه ۲۸

 

۲- ماجرای بعد از انقلاب فرانسه واقعا رویدادهای عجیب و داستان های مهمی است. من افسوس می خورم که چرا بعضی از جوانان ما با این ماجراها آشنا نیستند.

از کتاب”دغدغه های فرهنگی” – مجموعه بیانات رهبر انقلاب-انتشارات صهبا-صفحه ۲۹

 

۳-من شنیده ام در قضایای جنگ جهانی دوم در روسیه، شور علی اف-اهنگ معروفی که البته من نه اهنگش را شنیده ام، نه درست می دانم چیست؛ آقایان می دانند- درتهییج مردم برای وارد شدن به میدان جنگ، بیشترین تاثیر را داشت؛ یعنی در خدمت اهداف مردمی قرار گرفت. به طور طبیعی این توقع از از هنرمند هر کشوری وجود دارد.

از کتاب”دغدغه های فرهنگی” – مجموعه بیانات رهبر انقلاب-انتشارات صهبا-صفحه ۴۳

 

۴-کسی که از تئاتر، نقاشی، عکس یا شعر چیزی نمی فهمد، راه های معرفت به رویش بسته است. ملتی که هر کدام از این ها را ندارد ، دریچه ای به روی او بسته است.

از کتاب”دغدغه های فرهنگی” – مجموعه بیانات رهبر انقلاب-انتشارات صهبا-صفحه ۴۹

 

۵- من در مقوله های سینمایی و هنرهای تجسمی و تصویری و امثال اینها ورود ندارم؛ یعنی یک مستمع عامی هستم. اما در مورد شعر و رمان نه، آدم عامی ای نیستم؛ از این آثاری که وجود دارد زیاد خوانده ام.

از کتاب ” من و کتاب” – مجموعه بیانات رهبری-انتشارات سوره – صفحه۲۲

 

۶-خلاصه انگلیسی کتاب های جین اوستین را، از جمله همین کتاب غرور و تعصب را من خواندم. برای کسانی که انگلیسی می آموزند، خلاصه ساده ای درست می کنند.

از کتاب ” من و کتاب” – مجموعه بیانات رهبری-انتشارات سوره – صفحه۳۶

 

۷-دن آرام یکی از بهترین رمان های دنیاست. البته جلد اولش بهتر است؛ جلدهای بعدی اش سطح رمان را متوسط می کند، کما اینکه کتاب بعدی اش، زمین نوآباد هم کتاب خوبی نیست.

از کتاب ” من و کتاب” – مجموعه بیانات رهبری-انتشارات سوره – صفحه۳۶

 

۸- ویکتورهوگو یک حکیم است. ویکتور هوگو یک نویسنده معمولی نیست. واقعاً به همان معنایی که ما مسلمانان «حکیم» را استعمال می‌کنیم و به‌کار می‌بریم ، یک حکیم است و بهترین حرفهایش را در «بینوایان» زده است. «بینوایان» هم یک کتاب حکمت است و به اعتقاد من، همه باید «بینوایان» را بخوانند.

بیانات در دیدار مسئولان برگزار کننده هفته دفاع مقدس در سال ۱۳۷۲

 

۹- من می‌گویم بینوایان یک معجزه است در عالم رمان‌نویسی، در عالم کتاب‌نویسی. واقعاً یک معجزه است.

 

۱۰ – من خاطرم هست که در بخش غربی ارتفاعات البرز، گروهی مشغول راه‌سازی بودند و خاک‌ها را از بالا ریخته بودند و به بخشی از درخت‌های کف دره آسیب زده بود. آقا فرمودند وقتی دیدم خاک، تنه‌ها و شاخه‌های درخت را گرفته است احساس خفگی به من هم دست داد چرا این موجود زنده را زیر خاک دفن می‌کنیم؟ به هر قیمتی باید جلوی این کار گرفته شود. حتی اگر این باغ شخصی است، در حال آسیب زدن به محیط‌زیست عمومی است و شما نباید اجازه بدهید، این اتفاق بیفتد. پس ایشان با این حساسیت موضوعات را دنبال می‌کنند.

 

خاطره آقای قالیباف از رهبر انقلاب /به نقل از سایت رسمی دفتر حفظ و نشر آثار آیت الله خامنه ای

 

۱۱- قضیّهٔ خاک از قضیّهٔ آب مهم‌تر است؛ ما مشکل آب هم داریم، مشکل بزرگی هم هست، لکن برای تهیّهٔ آب راه‌های فراوانی وجود دارد؛ برای تهیّهٔ خاک حاصلخیز این راه‌ها دیگر وجود ندارد. یعنی بی‌توجّهی به مبانی حفظ محیط زیست، گاهی اوقات یک چنین مشکلاتی را به‌وجود می‌آورد؛ آسیبی که وارد می شود، آسیبی نیست که بشود [جبران کرد].

بیانات رهبری در دیدار فعالین محیط زیست در اسفند ۹۳

 

منبع : سایت افسران 

محمد حسن روزی طلب ، متولد ۱۳۶۲، عضو هیات موسس و سردبیری پایگاه اطلاع‌رسانی رجانیوز است. وی عضویت در کمیسیون رسانه مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری را نیز تجربه کرده است.

روزی‌طلب سردبیر چند ویژه‌نامه تاریخی از جمله «۳۰ سال پس از جراحی بزرگ (روزنامه جوان)»، «میوه ممنوعه (هفته‌نامه ۹ دی)» و… و نویسنده کتاب‌های «تکیه‌گاه بررسی نقش آقای اکبر هاشمی رفسنجانی در انتخابات نهم و دهم ریاست جمهوری»، «تاریخ شفاهی جنبش دانشجویی مسلمان (با همکاری امیرحسین ثابتی)» و «ترکیب التقاط و ترور بررسی عملکرد و اسناد گروه فرقان» نیز هست .

یادداشتی که در ادامه میخوانید به قلم محمد حسین روزی طلب در سرمقاله نشریه 16 رمز عبور منتشر شده است و به بررسی روند نفوذ در جهموری اسلامی ایران می پردازد :

 

یک : وقتی اسم نفوذ می‌آید، مسعود کشمیری و نفوذ تا جانشینی دبیر شورای امنیت کشور به اذهان متبادر می‌شود. کشمیری فردای 22 بهمن 1357 دانشجوی گمنام و بی‌سابقه‌ای بود که ابتدا در کمیته انقلابی اداره دوم ارتش یعنی ضداطلاعات ارتش مشغول به کار شد و در ادامه مسئول اطلاعات نیروی هوایی ارتش شد. او با وقوع کودتای نوژه به ستاد خنثی‌سازی کودتا پیوست و تا ارشدترین مقامات پیش رفت.

 

در ابتدای سال 60 به بخش سیاسی معاونت اجرایی نخست‌وزیری رفت و خیلی زود همه‌کاره شورای امنیت کشور شد. در روزهایی همچون 30 خرداد (راهپیمایی مسلحانه سازمان منافقین در تهران)،‌ 7 تیر (انفجار در حزب جمهوری اسلامی و شهادت آیت‌الله بهشتی و 72 نفر از یارانش)، 7 مرداد (فرار بنی‌صدر و رجوی به پاریس)،‌ 14 مرداد (حمله به واحد اطلاعات سپاه پاسداران) و … فردی شورای امنیت کشور را هدایت می‌کرد که عامل سازمان منافقین بود!

 

می‌گویند شهید رجایی به‌قدری به کشمیری اعتماد داشت که پشت سر او نماز می‌خواند! نفوذ کشمیری به‌قصد ترور رئیس‌جمهور و نخست‌وزیر بود و او مأموریتش را با موفقیت صددرصد انجام داد؛‌ لیکن یک سال بعد با ضرباتی که منافقین خوردند خط خروج را آغاز کردند و در شهریورماه 1361 دیگری عناصر مرکزیت سازمان در کشور نبودند و فرار را به‌قرار ترجیح دادند!

 

بهرام افضلی،‌ فرمانده نیروی دریایی ارتش در دوران جنگ بود که عملیات‌های موفقی مانند مروارید را نیز هدایت کرده بود. زمانی که مشخص شد او عضو شاخه نظامی حزب توده و به‌صورت غیرمستقیم جاسوس شوروی است،‌ بسیاری باور نمی‌کردند.

افضلی در چشم مسئولین ارشد نظام یک افسر متدین و وفادار به میهن بود! افضلی از روز اولی که فرمانده نیروی دریایی ارتش شد، قصد جاسوسی نداشت اما بهره‌برداری‌های خائنانه حزب توده موجب شد تا او به جاسوسی کشانده شود.

 

بیژن کبیری، دیگر عضو شاخه نظامی حزب توده،‌ در سال‌های ابتدایی پیروزی انقلاب اسلامی دست راست آیت‌الله ری‌شهری در دادگاه‌های انقلاب ارتش بود. حتی در پرونده منجر به اعدام قطب‌زاده، او مهم‌ترین نقش را ایفا کرد.

مسئول پرونده حزب توده به نگارنده می‌گفت که اگر در زمان تأسیس وزارت اطلاعات، قانون شرط مجتهد بودن وزیر را نمی‌گذاشت، قطعاً کبیری یا وزیر اطلاعات می‌شد و یا یکی از مقامات ارشد این وزارتخانه!

 

 دوم : این روزها نفوذ در جمهوری اسلامی گرچه هدف ترور و جاسوسی را دنبال می‌کند اما بیش از این مسئله مهم،‌ نفوذ «نظام تصمیم‌گیری در جمهوری‌اسلامی» را هدف قرار داده است. کشمیری‌ها و افضلی‌ها باید در سمت‌های خود بمانند و کار کنند و تصمیمات کلیدی بگیرند.

 

دلیل این تغییر رویکرد،‌ تحولات جمهوری اسلامی در ۳۶ سال گذشته است. امروز نظام آن‌چنان قوی و پیش‌رو شده است که حرف از براندازی شوخی‌ای بیش نیست. حتی رئیس‌جمهور امریکا رسماً به رهبری انقلاب اسلامی نامه می‌نویسد که تلاشی برای براندازی نخواهد کرد.

 البته این اعتراف نه از سر رحم، مروت و عقلانیت سیاسی، که از سر ناتوانی است. اوباما با گران‌فروشی، ناکامی و ضعف ۳۶ ساله دولت امریکا در براندازی را می‌خواهد به نظام جمهوری اسلامی بفروشد.

 

به هر حال اگر پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، امریکا با سخاوت لقب ژاندارم منطقه را به شاه ایران اعطا می‌کرد، امروز در پایتخت‌های کشورهای غرب آسیا، عشق به امام خمینی (ره) و تجربیات انقلاب اسلامی حکومت می‌کند.

 

این‌گونه است که راهبرد امریکایی‌ها از براندازی به سمت «مهار ایران» تغییر کرده است. با این تغییر راهبرد، رویکردهای نفوذ نیز تغییر کرده است. اکنون نظام سلطنتی و یا جمهوری سکولار قرار نیست جایگزین جمهوری اسلامی شود، بلکه «جمهوری اسلامی تقلبی» هدف‌گذاری دشمنان است.

 

سه : وزیرخارجه امریکا با پای لنگ،‌ بیش از ۲۰ روز در وین اتراق نمی‌کند تا یک توافق‌نامه هسته‌ای که معلوم نیست فرجام آنچه می‌شود، با ایران امضا کند! او مذاکره را برای نفوذ می‌خواهد. او می‌خواهد راه‌حل ایجادشده در موضوع هسته‌ای را به تمام موضوعات محل اختلاف گسترش دهد.

 

برجام که تمام شد اما تلاش می‌شود همان روش در موضوعات دیگر استفاده شود. سوریه گزینه اول و در صدر فهرست مذاکره است.

 

به‌مانند موضوع هسته‌ای تلاش می‌شود تا مشترکاتی با امریکا یافت شود تا زمینه مذاکره فراهم گردد. اگر در هسته‌ای «غنی‌سازی و رفع تحریم‌ها و ممنوعیت ساختن بمب اتم» مشترکات بود؛ امروز در ماجرای سوریه، مبارزه مشترک با تروریسم مورد مشترک است و انگار عاقلی در این شهر نیست که بپرسد اصولاً آیا داعشی‌ها زایده‌ای در مقابل امریکا هستند یا زاییده امریکا؟!

 

چهار :  می‌گویند روزی لاتی بی‌سرو پا با کاسب متدینی در برابر دکان درگیر شد. جوانمردی به کمک آن کاسب آمد و دعوا به دعوای جوانمرد و لات تبدیل شد. پس از دقایقی آن کاسب به دو طرف درگیر گفت که بروید جای دیگر دعوا کنید و به کسب من آسیب نزنید!

 

امروز بشار اسد که به گفته جناح غربزده، فردی سکولار و بی‌نماز است مشکلی با امریکایی‌ها ندارد. او به خاطر حمایت از مقاومت چوب می‌خورد والا امریکایی‌ها به‌مانند پادشاه اردن، کشورش را به نامش سند می‌زدند و مانند اردن هاشمی به سوریه هم می‌گفتند سوریه اسدی!

 

سوریه با ریاست‌جمهوری اسد، قلب قدرت جمهوری اسلامی در منطقه است و سقوطش به معنای دومینوی سقوط همپیمانان ایران است. اگر سوریه سقوط کند،‌ حتی نمی‌توان سیدحسن نصرالله، دبیرکل شجاع حزب‌الله لبنان را ملاقات نمود! قلب نظام سوریه هم شخص بشار اسد است و نظام بعث سوریه بدون بشار حتی یک دقیقه هم نمی‌تواند دوام بیاورد.

 

حضور فعال مستشاران نظامی ایرانی در سوریه و شهادت ده‌ها جوان مؤمن و انقلابی در این کشور در ماه گذشته، بخشی از هزینه‌ای است که جمهوری اسلامی برای حفظ منافع ملی پرداخته است. جمهوری اسلامی نمی‌خواهد آن کاسب متدین پیش‌گفته باشد، چراکه اگر روزی منافقین شعار می‌دادند امروز مهران فردا تهران، امروز شعار داعشی‌ها امروز سوریه فردا ایران است!

پنج : نفوذ یعنی مذاکره با امریکا! نفوذ یعنی ربط دادن آب خوردن به تحریم‌ها! نفوذ یعنی ساده‌اندیشی و سهل گیری در برابر نفوذ! نفوذ یعنی کندن سانتریفیوژها بدون تضمین کتبی! نفوذ یعنی بگویی باید امام مسلمین نقد شود! نفوذ یعنی سقوط رشد علمی در کشور! نفوذ یعنی سرخاب سفیدآب کردن جنایات امریکا! نفوذ یعنی سرکوب جناح مؤمن فرهنگی! و در یک‌کلام نفوذ یعنی تأثیر بر تصمیم‌گیری‌های نظام!

 

منبع: رمز عبور 16

 

گاهی یک اصل ساده و روشن اخلاقی را در خلال سخنم بیان می‌کنم اما با تعجب مخاطبم روبه‌رو می‌شوم مانند شبی که در یکی از قسمت‌های برنامه تلویزیونی «آیینه خانه» به روایتی اشاره کردم و در بازخوردهای مخاطبان محترم و مهربانم، شعف و شگفتی بسیاری را دیدم (در پیامک‌های برنامه و پیام‌های دریافتی در وب سایتم) و باز احساس می‌کنم هنوز برای بخش قابل توجهی از مردم خوبمان چهره واقعی اسلام عزیز معرفی نشده.

 

اما روایت؛ فرمایشی است معروف از حضرت امیرالمؤمنین علیّ بن ابی طالب سلام الله علیه در نهج البلاغه:

وَ إِنَّمَا یَنْبَغِی لِأَهْلِ الْعِصْمَةِ وَ الْمَصْنُوعِ إِلَیْهِمْ فِی السَّلَامَةِ أَنْ یَرْحَمُوا أَهْلَ الذُّنُوبِ وَ الْمَعْصِیَةِ

«و همانا شایسته است اهل پاکی [کسانی که از گناه یا عیبی پاک هستند] و [اهل سلامت] کسانی که خدا در حفظ سلامت دین‌شان به آنها از راه نیکی و احسانش کمک کرده؛ با اهل گناه و معصیت مهربانی کنند!» خطبه ۱۴۰ نهج البلاغه؛  در نهی از عیب‌جویی مردم.

 

اگر این اصل اصیل اسلامی «عجیب»یا مطلبی خلاف! تلقی شود، لابد «نامهربانی و خودبزرگ‌بینی و عیب‌جویی و تحقیر و بی‌آبروکردن گناهکار به خاطرگناهش» می‌شود رفتار نرمال اسلامی! و ثواب و واجب! درحالی که سراسر اسلام درس مهربانی است. درس تمام انبیاء و امامان هدایت مهربانی و رأفت است.

 

اگر از متون اصلی، قرآن کریم و روایات اهل بیت (عهم)، مکرر برای مخاطب نگوییم خدای ناکرده؛ سخن و سیره تندخویان و کج اندیشان و بی‌خردان چهره اسلام را خشن و بی‌منطق معرفی می‌کند.

 

 نباید تعجب کرد؛ نباید به تأسف اکتفا کرد بلکه باید تک تک ما تلاش کنیم تا «دوستان نادان» و «دشمنان غدار» نتوانند اسلام عزیز را دین خشونت و بی‌رحمی جلوه دهند! باید جهانیان بدانند اسلام ناب، از سلفی‌گری تکفیری و بی‌رحمی، بیزار است. من و شما می‌توانیم و باید از هر فرصتی استفاده کنیم تا اسلام محمد و آل محمد صلوات الله علیهم؛ اسلام علی بن ابی طالب (ع) ؛ یعنی اسلام اعتدال و مهربانی و رأفت را با سخن و رفتارمان و با اسباب و روش‌های گوناگون و بیان‌های گوناگون معرفی و تبلیغ کنیم.

 

منبع : روزنامه صبح نو ( دوم بهمن95) 

متنی که در ادامه میخوانید گزیده ای از سخنرانی دکتر حسن عباسی است . جلسه سخنرانی استاد در تاریخ 8 مهر 95 برگزار شد . دکتر حسن عباسی رئیس مرکز بررسی‌های دکترینال و تحلیلگر سیاسی است . جلسات کلبه کرامت استاد حسن عباسی از بزرگترین کرسی های نظریه پردازی ایران است . سخنرانی در مسجد قمر بنی هاشم شهر تهران ایراد شد است :

 

دفاع مقدس، دفاع آدم‌های بی‌ادعای بی‌مدرک بود. هرکسی توانایی بیشتری داشت، کار را به او می‌سپردند. جوان 24 ساله‌ای به نام حسن باقری -خبرنگار روزنامه جمهوری-  با حداقل امکانات و بودجه، و بی‌آنکه تجربهٔ زندگی نظامی را داشته باشد، طراحی جنگ را برعهده گرفت؛ به‌گونه‌ای که تا چند سال پس از شهادت او نیز بسیاری از عملیات‌ها توسط او پیش‌طراحی شده بودند.

 

تصور کنید جوانی 25 ساله هستید و در پشت بی‌سیم می‌بایست دستور دهید تا هزاران نفر دل به آتش بزنند -به تعبیر شهید همت که در پشت بی‌سیم می‌گفت: «دریادلان به‌پیش!»- نخست شما باید خود دریادل باشید. به‌رغم کاستی‌های تکنولوژی و تجهیزات و بودجه و آموزش‌های ندیده و انقلابی نوپا و دشمنی قوی، جوانانی که مشق جنگ در هیچ دانشگاه نظامی نگذرانده بودند، درخشیدند چراکه رگ و بوی عمل‌گرایی مبتنی بر اسلام را داشتند و اسیر تئوری‌های غربی نشدند. 

 

هریک‌شان که تا به امروز همین‌گونه زیستند، (به دنبال دکتری و اسم و رسم‌های دهن پرکن نبودند) -همچون قاسم سلیمانی- نام‌شان لرزه بر اندام کفار و ملحدین و مشرکین و منافقین در جای‌جای جهان می‌اندازند و امید بر دل مظلومین و مستضعفین عالم ایجاد می‌کند.

 

لحظه‌ای که نیروهای فرعون سوی بنی‌اسرائیل می‌تاختند، همراهان موسی کلیم(ص) در مقابل خود دریا را می‌دیدند و از پشت سرشان سپاه دشمن؛ پس ترسیدند؛ حضرت فرمود: « إِنَّ مَعِی رَبّی»* نگران نباشید، خدای من با من است؛ سپس عصایش را به آب زد و نیل شکافت. دلیل موفقیت حسن باقری‌ها، قلب‌های قوی بود که خود را به خدا می‌سپردند و در وقت نگرانی‌ها و تنگناها، باور داشتند که خدا با آنهاست؛ پس خدا نیز به عمل‌شان برکت می‌بخشید.

 

مبنای عمل ما در دفاع مقدس، قواعدی بود که امام حسین(ع) در صحرای کربلا رقم زدند. زمانی که همین اصول را تئوریزه کرده و به جوان لبنانی و یمنی و عراقی و سوری و حتی جوان اهل سنت حماس در فلسطین داده شد، با آن جنگیدند و پیروز شدند.

 

چرا این روحیه و این قواعد به اقتصاد ما تزریق نشد تا معیشت مردم را اصلاح کند، شکاف طبقاتی را کم کند و اشتغال ایجاد نماید؟ زیرا در اینجا تبعیت از قواعد امام حسین(ع) و نهج‌البلاغه امام علی(ع) و تأسی به سیره امام راحل(ره) نداشتیم. امروز اگر شما حسن باقری باشید، تا کنکور نداده و دکتری نداشته باشید، از درب وزارتخانه راهتان نمی‌دهند. 

 

به دفاع مقدس که رسید، گفتیم حسن باقری 24 ساله می‌داند چگونه جنگ را طراحی کند؛ اما به اقتصاد که رسید، کار را به فارغ التحصیلان رشته اقتصاد در دانشگاه‌ها سپردیم. در اقتصاد، مجاهد کبیر نبودیم؛ قواعد کفار را مبنا قرار دادیم که ذات آن در بانک، ربوی و در بورس، قمار است. غافل از آنکه بسیاری از تئوری‌هایی که در دانشکده‌های ما ارائه می‌شوند، در مهد خود به شکست انجامیده و کشورها را به فلاکت و مصیبت کشانیده است.

 

*سوره شعرا – آیه 62

 

استاد حسن عباسی

تهران (مسجد قمر بنی‌هاشم) – هشتم مهرماه 95

بعضی کتاب‌ها خیلی زود بر سر زبان ها می‌افتد. کتاب هایی که بسیار خواندنی‌اند ولی شاید فرصت خواندن این کتاب ها را نداریم. امروز می‌توانید بخش هایی از یک کتاب خواندنی را در «بنیانا» بخوانید

 

در طی سال‌های گذشته کتاب‌های مختلفی پیرامون خاطرات و برخوردهای مقام معظم رهبری در موقعیت‌های مختلف چه در دوران ریاست جمهوری و چه در دوران رهبری ایشان منتشر شده است که هرکدام به نوبه خود بسیار جذاب و دلنشین است؛ اما شاید هیچکس انتظار آن را نداشته باشد که رهبر کشور بزرگی همچون ایران با هزاران مشکل و دلمشغولی، حتی به اقلیت‌های مذهبی کشورش توجه کند. موضوعی که می‌توان آن را با خواندن کتاب «مسیح در شب قدر» به خوبی درک کرد.

 

مسیح در شب قدر ، دومین کتاب از مجموعه کتاب‌های «خورشید در مهبط ملائکـة الله» است که روایتی از حضور مقام معظم رهبری در منازل خانواده‎های شهدای مسیحی کشورمان است. دیدارهایی متفاوت که می‌تواند هر خواننده‌ای را به خود جذب کند.

 

روایت اتفاقات پیش آمده در این دیدارها در قالب داستانی و با استفاده از راوی‌ای متفاوت برای هر داستان در کنار بهره‌گیری از عکس‌هایی جذاب و دیدنی برای هر بخش، توانسته اثری متفاوت را در حوزه خاطره نگاری روانه بازار نشر کند. علاوه بر این، گردآورندگان اثر در هر داستان نکاتی زیبا درباره شهید، خاطرات و نحوه شهادتش آورده‌اند که باعث می‌شود خوانندگان آن بیشتر با قهرمانان کشورشان آشنا شوند.

 

 

مسیح در شب قدر، در خود بیست و سه فصل را گنجانده است که با مقدمه‌ای نسبتا طولانی ولی ابتکاری و نو همراه شده است و در آن به موضوعاتی همچون زندگی حضرت مسیح، ارتباط میان ادیان اسلام و مسیحیت و رابطه جمهوری اسلامی با مسیحیت و اقلیت‌های مذهبی پرداخته است.

 

قسمت پایانی کتاب، شامل ضمیمه‌ای کامل از نام و تصویر تمام شهدای ارمنی و آشوری کشورمان است و علاوه بر آن، پنج پیوست از بیانات و مکتوبات مقام معظم رهبری که در آن به موضوعاتی که با این کتاب ارتباط دارد و یا در دیدارهایشان، اشاره‌ای به آنها داشته‌اند، پرداخته است.   

 

این اثر را موسسه فرهنگی ایمان جهادی یا همان انتشارات صهبا در ۴۹۶ صفحه و با دو قیمت ۱۸ هزار تومان (جلد نرم) و ۲۳ هزارتومان (جلد سخت) منتشر کرده است که البته دلیل قیمت بالای کتاب هم به خاطر چاپ تمام رنگی آن است. هر چند که این موضوع نتوانسته بر فروش این کتاب خواندنی و دلنشین اثرگذار باشد.

 

 

پرده اول: جمهوری اسلامی فرقی بین من و یک فرزند شهید مسلمان نگذاشته!

روایت حضور آیت‌الله خامنه‌ای در منزل شهید گالوست بابومیان در تاریخ ۶۸/۱۰/۷

 

شهید بمباران اهواز، تاریخ شهادت: ۵۹/۷/۱۷

 

گالوست بیش از سی سال بود که در بخش کامپیوتر شرکت نفت کار می‌کرد؛ در جریان انقلاب و اعتصاب، جلودار بود و حالا در این شرایط بحرانی کشور، تجربه‌اش برای ادارهٔ کشور و ادامهٔ جریان نفت در لوله‌ها واجب بود. خودش هم پای رفتن نداشت، گرچه دلش حسابی تنگ شده بود. جنگ که شروع شد، بچه‌ها را فرستاد خانهٔ برادرش در تهران و خودش ماند اهواز. دیشب که با آن‌ها تلفنی صحبت کرده بود، از همه بیشتر مادرش اصرار می‌کرد که برگردد تهران.                                                                             

 

– پسرم، گالوست جان! پس‌فردا عراقی‌ها اهواز را می‌گیرند، آن وقت معلوم نیست چه بلایی سرت بیاورند. این‌ها مثل مسلمانان ایران نیستند؛ امروز همسایه‌مان می‌گفت این‌ها همان‌هایی هستند که امام حسین را کشتند. تو که نظامی نیستی، بیا برگرد تهران.                                                                            

 

مادر بود دیگر؛ گفت: «چشم، همین روزها می‌آیم.» راست هم می‌گفت؛ قرار بود آن روز اسناد مهمّی را با قطار ببرد تهران. مادر را راحت راضی کرد، اما بعد از حرف زدن با بچه‌ها، باید دل خودش را راضی می‌کرد. واروژان ده ساله بود و تالین شش ساله و چقدر خوش زبان؛ تازه از تلویزیون فارسی یاد گرفته بود و با ارمنی قاطی می‌کرد! ساعت نه شب اخبار شانزدهم مهر پنجاه و نه، هفدهمین روز جنگ، از تلویزیون؛ وقتی آتش و دود بالای برج‌های پالایشگاه را دید، خشم و نگرانی بر دلتنگی‌اش غالب شد و عزمش را جَزم کرد بر ماندن و کمک کردن به ادامهٔ تولید نفت کشور.

                                                                                     

از شرکت مستقیم رفت سمت راه‌آهن اهواز. ایستگاه راه‌آهن شلوغ بود. هنوز به پای قطار نرسیده بود که صدای آژیر و بعد جنگندهٔ عراقی فضا را پر کرد. گالوست خیره شده بود به آسمان. دید که چندین نقطهٔ سیاه از هواپیما جدا شدند و با سرعت به زمین سقوط کردند. گالوست توان حرکت نداشت، آخرین تصویر مقابل چشمش واروژان و تالین و همسرش هاسمیک بودند…

                                           

… هاسمیک بهت‌زده مانده بود و تا صبح اسم شوهرش را تکرار می‌کرد؛ گالوست، گالوست…              

گالوست در زبان ارمنی به معنای «بشارت بازگشت» است؛ اما «بشارت بازگشت» بازنگشت.                 

 

صبح پنج‌شنبه خبر دادند امشب اگر خانه هستید، یکی از مسئولین کشور، چند دقیقه‌ای مهمانتان باشند. گفتم بفرمایید، خواهش می‌کنم. بعد هم به برادر گالوست و شوهر خواهرم خبر دادم که بیایند خانهٔ ما. واروژان و تالین هیچ‌کدام از خبر مهمان خوشحال نشدند، چون ایام امتحاناتشان بود و حسابی درس داشتند. تالین دبیرستانی است و واروژان دانشجوی پزشکی. روزی که پزشکی قبول شد، تمام خستگی چند سال کار و زندگی بدون گالوست از تنم بیرون رفت. واروژان با سهمیهٔ فرزندان شهدا قبول شد؛ اصرار هم دارد این را همه جا بگوید؛ با غرور می‌گوید پدرم شهید شده و جمهوری اسلامی فرقی بین من و یک فرزند شهید مسلمان نگذاشته!

 

سه ساعتی از غروب گذشته که مهمانمان از راه می‌رسد. من و برادر گالوست و شوهرخواهرم، همین‌طور مبهوت مانده‌ایم و توان هیچ کاری را نداریم.

                                                                      

حاج‌آقا خامنه‌ای با ما سلام و احوال‌پرسی می‌کنند و همراه بقیه روی مبل می‌نشینند. ما هیچ‌کداممان توان صحبت کردن نداریم. ایشان بعد از سلام واحوال‌پرسی، خودشان صحبت را شروع می‌کنند: پدر شهید، این آقا هستند؟

 

احتمالا چون اکثر شهدای ارمنی سربازان جوان هستند، آقا فکر کرده‌اند این عکس پدر شهید است. می‌گویم: این آقا خودش شهید شده.  

– عجب! آقا شهید شدند؟ 

– بله.  

– شما همسرشان هستید؟  

– بله.  

 

دارم از خجالت آب می‌شوم تا حالا با یک روحانی معمولی مسلمان هم صحبت نکرده‌ام؛ حالا بزرگترین مقام روحانی کشور مقابلم نشسته‌اند و با من حرف می‌زنند.

[مکالمات رهبری با همسر و برادر شهید در فضایی گرم و صمیمی ادامه می‌یابد طوری‌که جمع از سادگی و بدون تکلّف بودن ایشان به وجد آمده و کاملاً دلهره و خجالت را کنار می‌گذارند و با آقا هم‌کلام می‌شوند.]

 

چند دقیقه‌ای در سکوت می‌گذرد. هیچ‌کداممان باورمان نمی‌شود که چند دقیقه پیش، رهبر کشور ایران، اینجا کنار ما نشسته بودند، چای می‌نوشیدند و صحبت می‌کردند!

 

پرده دوم: مسیح در شب قدر   

 

روایت حضور آیت‌الله خامنه‌ای در منزل شهیدان هایقان و ادموند موسسیان و منزل شهید گاگیک تومانیان در تاریخ ۷۷/۱۰/۱۱

 

شهید هایقان موسسیان، شهید ترور در تهران، تاریخ شهادت: ۶۰/۶/۱۲  

شهید ادموند موسسیان، شهید ترور در تهران، تاریخ شهادت: ۶۰/۳/۲۳ 

شهید گاگیک تومانیان، محل شهادت مریوان، تاریخ شهادت: ۶۶/۵/۲۴

 

زمستان سردی است، برف و یخ خیابان‌ها را پوشانده؛ اما گرمای ماه رمضان به اوج رسیده‌است. شب‌های نوزدهم و بیست‌ویکم گذشته و امشب شب بیست‌وسوم است؛ شبی که احتمال قدر بودنش، از دوشب قبل هم بیشتر است. پس برای هر مسلمانی، امشب باید مهم‌ترین شب سال باشد. با ارزش‌ترین ماه سال، ماه رمضان و بالاترین شب ماه رمضان، شب قدر است. شبی که سرنوشت سال آیندهٔ تمام انسان‌ها در آن نوشته می‌شود. این شب‌ها رنگ و بوی عزا هم دارند. این پنجمین شب است که بر مصیبت حضرت علی(ع)  اشک می‌ریزیم.  

 

همیشه در شب‌های قدر به این فکر می‌کنم که دعاها و درخواست‌های حضرت آقا در این شب‌ها چیست؟  

 

به امشب امید بسته‌ام و برنامه چیده‌ام و زمان‌بندی کرده‌ام؛ بسیار اعمال، آداب و خواسته دارم. باز هم با خود می‌اندیشم که من ناچیز، این همه حاجت دارم، رهبرمان با این همه دغدغه برای انقلاب و کشور و جهان اسلام، چه شرایطی در شب قدر دارند. چه برنامه‌ای ریخته‌اند؟ و کدام عمل را برای تقرب به خدا مناسب‌تر یافته‌اند؟

 

[su_note]

حتما بخوانید »» داستان ظهور مسیح + لینک دانلود مستقیم

[/su_note]

 

در همین فکرها هستم که صدای تلفن بلند می‌شود. از دفتر است، گفته می‌شود که امشب برنامهٔ رفتن به منازل خانوادهٔ شهدا داریم.

 

عجب! امشب؟! با دلخوری و ناراحتی از این فرصت سوزی، خودم را به دفتر می‌رسانم. با دیدن فضای عزادار شهر و مردمی که به سمت مسجد حرکت می‌کنند، ناراحتی‌ام بیشتر شده؛ آقا را که می‌بینم و سلام می‌کنم همهٔ این فکرها از ذهنم کنار می‌رود، فضای حضور ایشان دلم را پُر می‌کند…  

 

پشت سر آقا از پله‌های خانه بالا می‌رویم، متوجه می‌شویم این خانواده دو شهید دارد؛ هم پسر و هم پدر.

 

پسری بیست ساله مقابل در ایستاده. بهت‌زده، جواب سلام آقا را می‌دهد! بانویی شصت و چند ساله چند بار پشت سر هم، دست‌پاچه به آقا می‌گوید: «خیلی خوش آمدید، خیلی خوش آمدید». 

[و این آغاز اولین دیدار آن شب است]  

 

در خانهٔ دوم دو خانم حدوداً شصت ساله و چهل ساله به استقبال آقا می‌آیند. آقا نمی‌نشینند تا ببینند مادر شهید کجا می‌نشیند.

 

[از همه چیز صحبت می‌شود، این‌که شهید چند ساله بوده و چگونه به شهادت رسیده تا اوضاع و احوال کنونی این خانواده، از رسم و رسوم و آداب عبادت ارامنه و دیگر بحث‌ها در مورد زبان ارمنی]  

بحث به اینجا می‌رسد که آقای وارطانیان [نمایندهٔ ارامنه در مجلس شورای اسلامی] از وسعت اطلاعات آقا متعجب می‌شود؛ به قابی که به دیوار نصب شده اشاره می‌کند، تصویر یک کلیسای بزرگ است.  

 

– دو نفر از حواریون به ایران آمدند که مزار یکی‌شان در این کلیسای تادئوس است     .

– عجب! همین قره‌کلیسای معروف؟!   

 

وارطانیان با لبخندی حاکی از خوشحالی که آقا قره‌کلیسا را می‌شناسند، بلند می‌شود و قاب عکس را به آقا می‌دهد.

 

– این کلیسا، حکم واتیکان را برای ارامنهٔ سراسر جهان دارد. در واقع واتیکان هم مزار یکی دیگر از حواریون است.

آقا نام آن حواری را که در قره‌کلیسا مدفون است را می‌پرسند.

– تادئوس. از یازده حواریون حضرت عیسی، دو نفرشان در ایران شهید شدند. در نقاشی معروف شام آخر داوینچی هم تصویرش کشیده شده.   

– از این دو حواری، آثاری هم در انجیل هست؟

– بله! بله! داریم.

– نام ارمنی این کلیسا چیست؟

– سن تادئوس.

 

 

[صحبت‌ها ادامه می‌یابد در حالی‌که میزبانان فارغ از آقا رو به مادر و خواهر شهید می‌نشینند و برایشان دعا می‌کنند.]

– امیدواریم دل شما شاد باشد. این غم‌های بزرگ تأثیرش در شما، ایجاد نورانیت باشد. چون این غم‌ها و این فشارهای روحی، در انسان نورانیت ایجاد می‌کند و رحمت الهی را جلب می‌کند. خودمان را باید اهل قبول رحمت الهی بکنیم. 

 

بعد این جملات، آقا، دو هدیه به مادر و خواهر شهید می‌دهند. 

 

وقتی سوال شد که مادر شهید خدمت آقا چه عرضی دارند، مادر، شهید با ادب، اشک چشمش را پاک می‌کند.

 

– ما هیچ چیز نمی‌خواهیم. اگر قرار است کمکی به ما بکنند، خواهش می‌کنم به شهدایی که بچهٔ کوچک دارند، به آن‌ها کمک بکنند. من خیلی راضی می‌شوم به آن‌ها کمک بشود.

 

راستش در برابر این مادر شهید، احساس خضوعی تعریف ناپذیر پیدا کردم. مادران شهدا از ناشناس‌ترین نعمت‌های پوشیدهٔ خدا هستند! 

آقا با گفتن جملهٔ «ان‌شاءالله موفق باشید» برمی‌خیزند و از خانوادهٔ شهید گاگیک تومانیان خداحافظی می‌کنند.

 

همیشه در شب‌های قدر فکر می‌کردم که چه عمل و عبادتی، بیشترین اثر را در سرنوشت ملت و انقلاب ما، در سال آینده دارد؟ حالا فکر می‌کنم لبخند رضایت مادر شهید تومانیان و دعای او، یکی از مؤثرترین اعمال شب قدر باشد.

 

در این شرایط، رهبر حکیم ما، با الهامات الهی و استمداد از تعالیم علوی، با فراست دریافته‌اند که افضل اعمال شب قدر امسالشان، شاد کردن دل آن‌هایی است که رنج کشیدند و ملامت چشیدند، اما نشکستند.

 

پرده سوم: عیسی دم

 

روایت حضور آیت‌الله خامنه‌ای در منزل شهید وارطان آقاخانیان در تاریخ ۶۴/۱۰/۵

شهید وارطان آقاخانیان، محل شهادت: جزیرهٔ مجنون، عراق، تاریخ شهادت: ۶۴/۹/۱۸

 

 

شب، شب عید است، شب میلاد حضرت مسیح. قرار است اولین جایی که به‌عنوان عید دیدنی می‌رویم، منزل عموگابریل باشد. به زبان ارمنی شعر می‌گویم و به اشعار بزرگان شعر فارسی بسیار علاقه مندم. مقالهٔ «حافظ و مسیح»ام را امروز در مجلهٔ پروین چاپ کرده‌اند.

 

خانهٔ عموگابریل حسابی شلوغ است و اکثر فامیل جمع شده‌اند اینجا. همه هستند به‌جز پسرعموی جوانم، وارطان. سلطهٔ غم و غصه، رنگ کریسمس را از خانه زدوده، عموگابریل و زن‌عمو در این پانزده روز، به‌اندازهٔ پانزده سال پیر شده‌اند. 

 

زنگ خانه به صدا درمی‌آید و لحظاتی بعد، پسرعمویم با دو جوان که ارمنی هم نیستند، یاالله گویان وارد خانه می‌شوند. ظاهراً از قبل قرار بوده که گروهی امشب بیایند و مصاحبه‌ای تهیه کنند. نمی‌دانم عمو و زن عمو با این حال و روز، با چه دل و دماغی می‌خواهند حرف بزنند. هر چه باشد فقط دو هفته از شهادت وارطان گذشته است.

 

دو جوان عمو را به گوشه‌ای خلوت می‌کشانند و چیزهایی به او می‌گویند، رنگ چهرهٔ عمو از شنیدن حرف‌های جوان عوض می‌شود! 

 

عمو بعد از شنیدن حرف‌های جوان، سریع به طرف جمع ما می‌آید و می‌گوید: مهمان مهمی الآن به خانمان می‌آید. از تعجب چشمانم گرد می‌شود! کیست که به‌خاطرش عمو سرزنده شد؟  

خدای من! باور کردنی نیست! این کسی که از در وارد شد و با تک تک ما سلام و احوال‌پرسی کرد، آقای خامنه‌ای است.

 

 

آقای خامنه‌ای خیره به قاب عکس وارطان شده‌اند و عمو و زن عمو و همهٔ ما خیره به ایشان! از نزدیک، چهره‌شان، عجیب روشن و تماشایی است! از ایشان چند خاطرهٔ خیلی برجسته در ذهن دارم، همین چند ماه پیش که در نماز جمعه تهران، بمبی منفجر شد، به خودم بالیدم برای داشتن یک چنین رئیس جمهور شجاعی! اما وقتی این رفتار مهرمندانهٔ آقای خامنه‌ای را کنار آن سخنرانی‌های قاطعشان قرار می‌دهم، می‌فهمم که سکهٔ شجاعت و صلابت و اقتدار ایشان، روی دیگری هم دارد: محبت و مهربانی و لطافتی که بی حد و مرز می‌نماید.

 

آقای خامنه‌ای با صحبت‌هایی شیرین و جذاب و دلنشین، دربارهٔ ارادت مسلمان‌ها به حضرت عیسی مسیح و شهدای مسیحی صدر مسیحیت، حرف‌هایشان را پی می‌گیرند. ایشان زمانی عزم رفتن می‌کنند که دیگر از فضای اندوه‌بار خانه، اثری نمانده‌است و غم و غصه از چهره‌ها رفته است.

 

از همان موقعی که حاج‌آقا خداحافظی کردند و رفتند، ناخودآگاه بیتی از جناب حافظ فکرم را مشغول کرده، یک صفحهٔ سفید می‌آورم…   

 

تو آمدی و قصهٔ احساس، سرگرفت

ققنوس دل، در آتش عشق تو پر گرفت 

دیگر ز درد و داغ، شکایت نمی‌کنیم 

تو آمدی و این شب یلدا، سحر گرفت 

مادر اگرچه پای پسر پیر گشته‌است  

بغض شکسته، گرچه گلوی پدر گرفت   

لبخندهای گرم تو غم را ز یاد برد 

خورشید روی خوب تو جای قمر گرفت  

«بار غمی که خاطر ما خسته کرده بود

عیسی دمی خدا بفرستاد و برگرفت»

 

پرده چهارم: حقوق بشر واقعی

 

 

روایت حضور آیت‌الله خامنه‌ای در منزل شهیده ژرمن پورگورگیس و همسرش شهید آقاجان اودیشو و دخترش شهیده رامینا اودیشو، در تاریخ ۷۰/۱۰/۴

 

شهدای بمباران تهران، تاریخ شهادت: ۶۶/۱۲/۲۱

 

شب عید پاک بود و تو روزه بودی، یعنی همه روزه بودند. ژرمن و دخترش رامینا و دامادت از صبح آمدند کمکت. شب آن‌قدر خسته بودی که قبل از بقیه خوابت برد. دخترت و شوهر و بچه‌اش هم همان‌جا خوابیدند. اما کاش رفته بودند. ژرمن دختر اولت بود و تو جانت می‌رفت برای او. عاشق این زن و شوهر عاشق بودی. البته تا وقتی نوه‌ات رامینا به دنیا آمد و تمام دلت را گرفت.  

 

گوشَت آن وقت هم کمی سنگین بود، خوابت هم همین‌طور، وقتی بیدار شدی که دود و خاک انفجار راه نفست را گرفت. با سرفه از خواب پریدی، ژرمن را صدا زدی که بپرسی چه شده؟ بیاید کمکت، اما جواب نداد. یک لحظه، فکری شوم و وحشتناک، همراه بوی دود و آتش، گلویت را فشار داد. فریاد کشیدی: ژرمن… ژرمن… رامینا… رامینا! اما از داخل خانه هیچ صدایی نیامد. از بیرون اما صدای داد و فریاد بلند بود.

 

[su_note]

حتما بخوانید »» معرفی کتاب مسیح در شب قدر + دانلود رایگان نسخه انگلیسی

[/su_note]

 

یا عیسی مسیح! موشک نصف خانهٔ تو و همسایه‌ات را ویران کرده بود. دم در، چشمت افتاد به پسرت ابراهیم که سر تا پا خاکی بود. چقدر حضورش برایت لازم بود. تو را که دید، روی زانو افتاد و به زبان آشوری صدایت کرد: یِمَّه! چند دقیقه در آغوش هم گریه کردید، بدون حرف. نمی‌دانستی باید آرامش کنی یا آرامت کند…

 

الان که سه سال از آن روزها گذشته و جنگ هم تمام شده، هنوز دنیا همان دنیاست هنوز هیچ‌کس صدای تو و هزاران مادر مثل تو را در دنیا نمی‌شنود. زمانی که مردم شعار می‌دادند: «موشک جواب موشک» امام مدافع حقوق بشر بود به شرطی اجازه می‌داد که به مردم آسیبی نرسد. اما اکنون کافی است یک قاتل جنایت‌کار، در گوشه‌ای از ایران، به سزای عملش برسد؛ چنان فریاد حقوق بشر می‌زنند که گویا گروهی از پاک‌ترین و بی گناه‌ترین مردم، مظلومانه قتل عام شده‌اند.

 

اما ایران تو همان‌طور پشت حق و حقوق واقعی تمام انسان‌ها مانده. امام دو سال پیش از دنیا رفت، اما جانشین او هم از همان جنس است و از نسل همان بزرگ‌مرد تاریخ؛ امام علی و حالا شب کریسمس سال هفتاد، همین مرد، یعنی آقای خامنه‌ای می‌خواهد بیاید اینجا. خانهٔ تو که مادر و مادرخانم و مادربزرگ شهیدی.

 

رهبر مقتدر انقلاب مظلوممان، با لبخند و سلام وارد می‌شوند و اول سراغ تو را می‌گیرند. حاج‌آقا وقتی می‌فهمند که از آشوری‌های ارومیه هستی، چند سؤال از ارومیه و آشوری‌های آن و این‌که آیا

 

ترکی بلدی یا نه می‌پرسند؟

– ترکی بلدید و آشوری بلدید و فارسی؟ 

– بله.  

 

عروست که ماشاءالله سرزبان‌دار است، می‌گوید: ارمنی هم بلدند.  

صحبت از کلیسای آشوری‌ها و ارمنی‌ها می‌شود و عروست می‌گوید که کلیسای آشوری‌ها در خیابان قوام‌السلطنه است. حاج آقا از اسم خیابان تعجب می‌کنند. می‌پرسند که اسم جدید خیابان چیست؟«قوام‌السلطنه که مرد و رفت!»

 

و همه می‌خندیم. می‌گوید: «سی تیر» است و این باعث می‌شود آقای خامنه‌ای تاریخ مختصری از قوام و سی تیر بگویند. 

 

– چون سی تیر را قوام‌السلطنه به‌وجود آورد و این‌ها لج کردند با قوام‌السلطنه. روز سی تیر، روزی بود که دکتر مصدق در سال ۱۳۳۱ استعفا کرد، مردم آمدند به خیابان‌ها، برای این‌که مصدق بیاید سر کار. شاه هم قوام‌السلطنه را کرد نخست وزیر. قوام‌السلطنه گفت که سیاست را کشتی‌بان دیگر آمد؛ من اِل می‌کنم، من بِل می‌کنم، می‌کُشم، می‌بندم، جمع نشوید در خیابان‌ها. مردم هم اعتنا نکردند، جمع شدند. مرحوم آیت‌الله کاشانی پیغام داد که جمع بشوید، آمدند. قوام‌السلطنه بیست‌وچهار ساعت نکشید که استعفا کرد، مجدد هم مصدق آمد سرکار. این هست که قوام‌السلطنهٔ سابق را گذاشتند سی تیر. خوش ذوقی به‌خرج دادند.  

 

فکر می‌کنید ما که این همه سال است نزدیک خیابان سی تیر زندگی می‌کنیم، اصلاً این چیزها را می‌دانستیم؟! چه قصه‌ای دارد این خیابان!

 

حالا با این صحبت‌ها فضای این مهمانی صمیمی شده. حتی دوست داری برایشان درد و دل کنی، از آن شب سیاه و دردناک. خودشان به تو این فرصت را می‌دهند. 

 

– در نظام اسلامی، جمهوری اسلامی همین است؛ یعنی شهروندان، آن کسانی که در زیر پرچم جمهوری اسلامی هستند، اینها با هم فرقی نمی‌کنند. ما موظفیم به عنوان کسانی که مسئولیت کشور را دارند، از آحاد مردم دفاع کنیم و حراست کنیم. ما وقتی بخواهیم از حقوق کسی دفاع کنیم، نمی‌پرسیم شما دینت چیست، نه؛ شهروند ماست، متعلق به این کشور است و فرزند این خانواده است؛ ما باید از او دفاع کنیم و دفاع هم می‌کنیم.

 

منبع: مجله مهر – احسان سالمی

پاک کردن صفحه اینستاگرام خود تنها طی چند مرحله کوتاه

 

محبوبیت زیاد یک شبکه اجتماعی و حضور تعداد بسیاری از افراد در آن که زمان زیادی را نیز در آن صرف می‎کنند، می‌تواند گهگاه دردسرساز شود. قرار گرفتن عکس‌های شخصی یک کاربر در اختیار برخی افراد سودجو، گذران وقت بیش از اندازه در این رسانه، حساس شدن شخصی خاص از اطرافیان درباره حساب کاربری اینستاگرام و پدید آمدن نزاع‌های این چنینی تنها گوشه‌ای از مشکلاتی هستند که ممکن است با فعالیت بیش از اندازه و خارج از چهارچوب خاص، برای یک فرد اتفاق بیفتد.

 

چه مقصر خود ما باشیم و چه دیگران تفاوتی ندارد، چرا که زندگی واقعی و فیزیکی بسیار بیش از این ارزشمند بوده و این شبکه‌های اجتماعی گذران که طبق تجربه محبوبیت آن‌ها تنها برای چند سال بیشتر دوام نمی‌آورد، نباید در زندگی ما اختلال ایجاد کنند. در چنین مواقعی پاک کردن اکانت اینستاگرام و یا هر شبکه اجتماعی مشابه به عنوان تر خلاص، بهترین راهکار خواهد بود. در نظر داشته باشید این پایان کار نیست. ثبت نام مجدد در اینستاگرام در زمان‌های بعدی وقت زیادی از شما نخواهد گرفت و دوستان واقعیتان نیز همواره حتی بعد از گذشت مدت‌ها از غیبت‌تان با شما خواهند ماند، از همین رو در پاک کردن اکانت اینستاگرام اگر تبدیل به یک دردسر برای شما شده به خود شک راه ندهید.

 

نکات مهم در خصوص حذف اکانت اینستاگرام :

۱- بر خلاف برخی برنامه ها نظیر واتس اپ، حذف اینستاگرام از طریق خود نرم افزار اینستاگرام امکان پذیر نبوده و این کار باید حتما از درون وبسایت رسمی اینستاگرام صورت گیرد.

۲- پس از حذف اکانت، تمامی موارد اعم از  تصاویر، ویدئوها، کامنت‌ها، لایک‌ها، دوستان، فالوئرها و… کاملا پاک خواهند شد پس اگر ویدئو و یا تصاویر با ارزشی دارید قبل از حذف اکانت از آنها بکاپ گیری کرده و آن ها را در جایی ذخیره کنید.

۳- طبق گفته اینستاگرام، پس از پاک شدن اکانت، دیگر کسی امکان ساخت حسابی با همان نام را نخواهد داشت!

 

قدم اول در حذف اکانت اینستاگرام

 

ابتدا روی دکمه قرمز زیر کلیک کنید تا با مرورگر وارد صفحه حذف اکانت وب‌سایت اینستاگرام شوید. توجه کنید که نمی‌توان با استفاده از خود اپلیکیشن این کار را انجام داد. ممکن است باز شدن صفحه اول به دلیل شلوغی با کمی کندی روبرو باشد که با استفاده از یک اینترنت بهتر و یا مراجعه در وقت دیگر این کار را انجام دهید.

[button color=”red” size=”big” link=”https://www.instagram.com/accounts/remove/request/permanent/” icon=”” target=”true”]حذف اکانت اینستاگرام[/button]

لینک بالا را می توانید در مرورگر رایانه خود و یا مرورگر موبایل خود ( مثلا اپرا یا کروم) باز کنید

اگر وارد صفحه اینستاگرام خود نشده اید باید با وارد کردن رمز و نام کاربری ( یوزرنیم) وارد اینستاگرام شوید . (سپس دوباره با کلیک روی لینک بالا به صفحه حذف بروید )

 

اینستاگرام در بخش Why are you deleting your account دلیل پاک کردن اکانت را می‌پرسد و سعی می‌کند با ارائه راهکارهای احتمالی شما را از این کار منصرف کند!!! اگر تنها به پاک کردن صفحه اینستاگرام خود فکر می‌کنید، چندان اهمیتی هم ندارد و می‌توانید گزینه Something Else را برگزینید. تا کادر وارد کردن مجدد رمز عبور برای شما ظاهر شود.

رمز عبور خود را دوباره بنویسید و روی دکمه قرمز Delete my Account  کلیک کنید

سپس یک کادر دیگر باز می شود و باید برای تایید درخواست روی OK کلیک کنید .

در صفحه بعد عبارت موفقیت آمیز بودن حذف اکانت اینستاگرام نمایش داده می شود .

.